Λαϊκά προάστια

Sotiria Bellou / Σωτηρία Μπέλλου

Originale

Version française - QUARTIERS POPULAIRES – Marco Valdo M.I. – ...

ΛΑΪΚΆ ΠΡΟΆΣΤΙΑ 1. Τα ρεμπέτικα μας μες' στη στράτα Τη βραδιά που κάηκε η Σμύρνη έφυγες καράβι τσακισμένο κι έχει τώρα η φωνή σου μείνει ματωμένη πάνω στο Αιγαίο Χρόνια μού πληγώνανε τα νιάτα τα ρεμπέτικά μας μες στη στράτα σέρναν την φωνή της εργατιάς κι αναστέναζε όλος ο ντουνιάς Σαν παραπονιάρικο ταξίμι είναι το τραγούδι σου στ' αγιάζι κι όπως το σκυλί στο καλντερίμι η φωνή σου κλαίει κι αναστενάζει 2. Πλατεία Βάθης Πλατεἰα Βάθης, σήμερα. Φεύγαν οι εργάτες κι έφευγες μαζί τους και έμεινα μόνη να σε καρτερώ Μ' ένα τραγούδι στο πικρό μου στόμα κι ένα λουλούδι μέσα στο νερό Έλα να μάθεις στην πλατεία Βάθης Έλα να μάθεις, τι ζωή περνώ Έλα να κάτσεις δίπλα μου να κλάψεις ένα βραδάκι τέρμα Αχαρνών Έλα να μάθεις στην πλατεία Βάθης Έλα να μάθεις, τι ζωή περνώ Νύχτωνε κι έπεφτε το βαρύ σκοτάδι όταν μου είπες "Φεύγω, έχε γεια" Χρόνια και χρόνια περιφρονημένη καρδιά καμένη απ' την πυρκαγιά 3. Μεταξουργείο Στο Μεταξουργείο σβήσανε τα φώτα έπεσε σκοτάδι κι εγώ κρύωνα Και το κλάμα αρχίσαν μες στα συνεργεία τα σιδεροπρίονα Κι όλα ξεχασμένα παραπεταμένα τ’ άφησες κι εχτές Κι έγινε η Ελλάδα όπως του Σπαθάρη ο παλιομπερντές Τώρα το φεγγάρι σαν τον σκουπιδιάρη σάρωσε αγάπες κι αμαρτήματα Κι ο βραχνάς κουρνιάζει σαν το νυχτοπούλι μες στα παραπήγματα 4. Καισαριανή Στους κήπους της Καισαριανής σ’ έβγαζα για σεργιάνι, όμως μας χώρισ’ η ζωή νύχτα στου Μακρυγιάννη. Σε μια αίθουσα σκοτεινή φοιτητές δικάζουν. Την πατρίδα μου κλαίω εγώ * Ωωω!! Στα πεζοδρόμια περνά κόσμος και μας κοιτάζει, μια φυλακή ο τόπος μας και μας καταδικάζει. 5. Σκοπευτήριο Πίσω απ' τη μάντρα την παλιά και μες στο σκοπευτήριο μού ’δωσες τριαντάφυλλο κι ο χάρος διαβατήριο. Σ' αυτήν τη χώρα έζησα πάντα κυνηγημένος, απ' τους δικούς μου ορφανός κι απ' τους δικούς μου ξένος Βουλιάζουν τα τραγούδια μου και πνίγονται τα λόγια, είμαστ’ αδέσποτα σκυλιά στην κλούβα κάποιου μπόγια. 6. Ο αγέρας στους δρόμους Πάγωνε στους δρόμους ο αγέρας σαν χαρταετός μοιάζει η ψυχή κι έχεις τα δυο μάτια βουρκωμένα σαν προάστια μέσα στην βροχή Νύχτωσε νωρίς στην οικουμένη ψάχνω, σε φωνάζω, δεν μ’ ακούς βλέπω τα ηφαίστεια στους δρόμους με φωτιές να καίν' τους ζωντανούς Φεύγω πικραμένη και σ' αφήνω ακυβέρνητη στη θάλασσα σανίδα δεν μπορώ το αίμα μου να δίνω σε μιαν άρρωστη συνέχεια πατρίδα 7. Μην κλαις 8. Στης λασπωμένες γειτονιές Στέλλα Καλαβίτη Μες στα προάστια περνούν βαριά λεωφορεία κι όταν βραδιάζει χάνεται ο κόσμος στη βροχή. Μες στις ταβέρνες τις μικρές και μες στη φασαρία μ' ένα κρασί μού ζήταγες να ζήσω τη ζωή. Μέσα στης σκόνης τα γιαπιά και μες στα συνεργεία δεν έχει γέλιο και χαρά, δεν έχει Κυριακή. Και σε θυμάμαι στις στοές, εκεί στη Γερμανία να χάνονται τα νιάτα μας, μακριά στην ξένη γη. Στις λασπωμένες γειτονιές και στα χαλυβουργεία με δάκρυ φεύγει η ζωή, στη βάρδια, στη φωτιά. Και σε θυμάμαι δίπλα μου, εκεί στην εξορία να μου μιλάς πως έρχεται καλύτερη γενιά. 9. Κάποιο βράδυ τ'όνειρό μου Κάποιο βράδυ τ’ όνειρό μου έκανε μαύρα πανιά κι άρχισε να ψιλοβρέχει Πέραμα και Κοκκινιά Και δεν μού ’ριξες ένα βλέμμα μες στο σιδεράδικο ρίχνει ο ουρανός χαλάζι βρέχει ο κόσμος άδικο Όταν φεύγει το φεγγάρι και φυσά ψιλός βοριάς σκοτεινιάζει στα Ταμπούρια και βουρκώνει ο Πειραιάς 10. Ακροναυπλία Μέσα στο Μπούρτζι μια φορά και στην Ακροναυπλία σε βρήκα που ζωγράφιζες στο στήθος σου δυο πλοία. Δεν ήταν που τα σίδερα σου κλείναν τον αγέρα ήταν που τέλειωνε η ζωή μέρα με την ημέρα. Τώρα στην άκρη του γιαλού και στου βυθού τις στράτες γαρύφαλλα σου ρίχνουνε κατάδικοι κι αντάρτες. 11. Είπα να σου στείλω Χορός Είπα να σου στείλω Μ' ένα χελιδόνι Δάκρυ από το σπίτι Κι απ' τον κήπο χιόνι Για να δεις ακόμα Πως σε περιμένω Είπα να σου στείλω Χώμα μυρωμένο Τώρα που χαράζει Και που ξημερώνει Τ' όνειρό μας στάζει Και μας φαρμακώνει Σε ψάχνω μέσα στη φωτιά Στον κόσμο πού'χει ανάψει Κι ας έχεις μέσα στην ματιά Του μαχαιριού την λάμψη Τώρα που νυχτώνει Τώρα που βραδυάζει Τ'όνειρό μας λειώνει Κι η ζωή αλλάζε 12. Λαïκά προάστια Στέλλα Καλαβίτη Χτύπησαν μεσάνυχτα και τα παράθυρα δέρνει αγέρας και νερό Παγωνιά στην κάμαρα λόγια πικραμένα κι αύριο μεροκάματο σκληρό Μεσάνυχτα χτυπούν περασμένα Προάστια φτωχά ξεχασμένα

1. Notre rébétique de rue Le soir où brûla Smyrne (1) Tu partis comme un navire brisé Et maintenant il ne reste que ta voix Qui saigne sur l'Égée. Pour des années, notre jeunesse fut blessée Par notre rébétique de rue Des travailleurs la voix portait en soi et tout le voisinage soupirait Comme un déchirement arrache des larmes Ta chanson est congelée Et comme un chien sur le pavé Ta voix pleure et soupire. 2. Place Vathis Place Vathis de nos jours. Les ouvriers partaient et tu partis aussi Et moi seule à t'attendre Avec sur mes lèvres tristes une chanson Et une fleur dans l'eau. Viens la voir place Vathis (2) Viens voir la vie que j'ai Viens t'asseoir à côté de moi et pleurer Quand vient le soir au terminus d'Acarne (3) Viens voir la vie que j'ai. Il faisait nuit et tombait un noir épais Quand tu me dis : « Je pars, ne m'oublie pas » Des années et des années de mépris Et le cœur brûlé par l'incendie. 3. Filanda À la Filanda (4) On éteignit les lumières Descendit le noir et j'avais froid Et dans les ateliers Les scies de métal Attaquèrent leur plainte Délaissée chaque chose Jetée dans un coin Tu as même abandonné l'hier Et la Grèce est devenue Comme le vieil écran de toile de Spatharis. (5) À présent la lune Comme un tas d'immondices Est saturée d'amours et de péchés Et le cauchemar se niche Comme un oiseau nocturne Dans le bidonville. 4. Kessariani Dans les jardins de Kessarianì, (6) Je t'emmenais promener Mais la vie nous sépara Une nuit à Makriyannis Dans une salle sombre Sont accusés les étudiants Là, je pleure ma patrie Ooooh ! Sur les trottoirs passent Les gens qui nous observent Où nous nous trouvons , c'est une prison Et nous y sommes des condamnés. 5. Polygone de tir Au-delà du vieux mur d'enceinte Et au-dedans du polygone de tir Tu me donnas une rose Et la mort un passeport J'ai vécu dans ce pays Continuellement traqué Par mes gens comme un orphelin Par mes gens comme un étranger. Ils noyaient mes chansons, Ils étouffaient mes mots, Nous sommes des chiens sans maître, Dans la cage de la fourrière. 6. Le vent dans les rues (7) Le vent dans les rues était glacial Et l'âme semblable à un cerf-volant Et tes yeux offusqués par les pleurs Comme des bourgades sous la pluie. Sur la terre, rapidement, est descendu le soir Je te cherche, je t'appelle et tu ne m'entends pas Dans les rues, j'entrevois les volcans Qui dans leurs feux brûlent les vivants. Je m'en vais attristée et je t'abandonne Comme une table à la merci de la mer Je ne me vois pas donner mon sang À une patrie qu'on ne peut guérir. 7. Ne pleure pas 8. Dans les quartiers boueux Stella Kalaviti Au travers des bourgs passent les autobus pesants Et quand vient le soir, les gens se perdent dans la pluie Dans les petites tavernes et au milieu de la confusion Avec un verre de vin à la main, tu me demandais de vivre la vie. Dans les chantiers poussiéreux et dans les fabriques Il n'y a ni rires ni joie, il n'existe pas de dimanche. Et je te revois sous les portails, là en Allemagne, Et on perdait notre jeunesse, au loin en terre étrangère. Dans des quartiers boueux et au-dedans des aciéries En pleurant la vie qui s'en va, aux pauses, au feu. Je te revois à côté de moi, là dans cet exil Et tu me disais une génération meilleure va venir. 9. Un soir mon rêve Un soir mon rêve Hissa des voiles noires Et un crachin commença À tomber sur Perama et Kokkinia (8) Tu ne me lanças même pas un coup d'œil De dedans la forge Le ciel jette des grêlons Il pleut un monde injuste. Quand la lune s'en va et souffle doucement la tramontane Il fait sombre à Tambouria (8) Et Le Pirée pleure tout gris. 10. Akronafplïa Dans le Bourgui une fois Et sur l' Akronafplïa (9) Je te surpris tandis que tu te peignais Deux navires sur la poitrine. Ce n'était pas parce que les barreaux T'empêchaient de respirer C'était que la vie s'en allait vers sa fin Un jour après l'autre. Maintenant sur le rivage de la mer Et le long des routes de l'abysse Des condamnés et des rebelles Te lancent des œillets. 11. J’ai décidé de t’envoyer Chœur J'ai décidé de t'envoyer Avec une hirondelle Une larme de chez nous Et un peu de neige du jardin. Pour que tu voies encore Que je suis là à t'attendre J'ai décidé de t'envoyer Un peu de terre à la bonne odeur. Maintenant que l'aube vient Et qu'il commence à faire clair Notre rêve saigne Et se remplit de venin. Je te cherche dans le feu Dans le monde qui explose Je voudrais que tu eusses dans ton regard L'éclair d'une lame. À présent qu'il fait nuit À présent qu'il fait soir Notre rêve se dissout Et commence une autre vie. 12. Quartiers populaires Stella Kalaviti Minuit a sonné Et vent et eau Investissent nos fenêtres Gel dans la chambre Paroles d'amertume Et dur travail de la journée de demain. Minuit passé a sonné Sur les quartiers pauvres oubliés.