Ο]ἰ μεν ἰππήων στρότον [Ode ad Anattoria / Frammento 16 V. - Ode to Anactoria / Fragment 16 V.]
Angélique Ionatos & Nena Venetsanou / Αγγελική Ιονάτου και Νένα ΒενετσάνουLa traduzione italiana del frammento 16 di Filippo Maria Pontani. Il... | |
Τους ιππείς άλλοι βρίσκουν κι άλλοι τους πεζούς κι άλλοι τους ναυτικούς πως τ' ωραιότερο είναι (πράγμα) στη σκοτεινή μας γη· όμως εγώ: κείνο που πιο πολύ αγαπά ο καθένας * εύκολο να το νιώσει αυτό κανείς· παράδειγμα η Ελένη· που ασύγκριτη στην ομορφιά μες σ' όλους τους ανθρώπους ξάφνου παράτησε τον άντρα της τον ακριβό * κι έβαλε πλώρη για την Τροία δίχως ποτέ της να γνοιαστεί μήτε για κόρη μήτε για γονιούς· μα ερωτοχτυπημένη σύγκορμα τη συνεπήρε η Κύπρις * αχ πόσο μ' ένα τίποτα λυγά πάντα η γυναίκα! Πως πιάνεται απ' αυτό που τρώει το νου της η άμυαλη και πιο μακριά δε βλέπει! Σάμπως και τώρα την Ανακτορία που `φυγε μακριά μας λέω τη θυμάται πια κανείς; Που το καμαρωτό της το περπάτημα και του προσώπου της το φωτεινό το γύρο να δω χίλιες φορές το προτιμούσα παρά των Λυδών όλα τ' άρματα και τους πεζούς με τα σιδερικά στη μάχη * όμως το ξέρω πως δε γίνεται ποτέ κανείς να ελπίζει σ' ολάκαιρη την ευτυχία· ένα μικρό μερίδιο να προσδοκάει μονάχα· κει που δεν το περιμένει… | ODE A ANATTORIA Quale la cosa più bella sopra la terra bruna? Uno dice una torma di cavalieri, uno di fanti, uno di navi. Io, ciò che s'ama. Farlo capire a tutti è così semplice! Ecco: la donna più bella del mondo, Elena, abbandonò il marito (era un prode) e fuggì verso Troia, per mare. E non ebbe pensiero per sua figlia, per i cari parenti: la travolse Cipride nella brama. Anche in me d'Anattoria ora desta memoria, ch'è lontana. Di lei l'amato incedere, il barbaglio del viso chiaro vorrei scorgere, più che i carri dei Lidi e le armi grevi dei fanti. |