| Originale | Gian Piero Testa.
|
| ΔΗΜΌΣΙΟΙ ὙΠΆΛΛΗΛΟΙ | IMPIEGATI PUBBLICI |
| | |
| Οἱ ὑπάλληλοι ὅλοι λιώνουν καί τελειώνουν | Gl'impiegati tutti si consumano e sbiadiscono |
| σάν στῆλες δύο-δύο μές στά γραφεῖα. | come coppie di lapidi dentro i loro uffici. |
| (Ἠλεκτρολόγοι θά ‘ναι ἡ Πολιτεία | (Una scossa elettrica darebbero la Città |
| κι ὁ θάνατος, πού τούς ἀνανεώνουν.) | e la morte, per rigenerarli.) |
| | |
| Κάθονται στίς καρέκλες, μουτζουρώνουν | Stanno sulle seggiole, mandano maledizioni |
| ἀθώα λευκά χαρτιά, χωρίς αἰτία. | a incolpevoli carte bianche, senza ragione. |
| «Σύν τῇ παρούσῃ ἀλληλογραφίᾳ | «Con la presente corrispondenza |
| ἒχομεν τήν τιμήν» διαβεβαιώνουν. | abbiamo l'onore» tengono ad assicurare. |
| | |
| Καί μοναχά ἡ τιμή τούς ἀπομένει, | Ma di onore gliene rimane solamente, |
| ὅταν ἀνηφορίζουνε τούς δρόμους, | quando risalgono le strade, |
| τό βράδυ στίς ὀχτώ, σάν κουρντισμένοι. | alle otto della sera, come caricati a molla. |
| | |
| Παίρνουν κάστανα, σκέφτονται τούς νόμους, | Comprano castagne, gl'impiegati, |
| σκέπτονται τό συνάλλαγμα, τούς ώμους | pensano alle norme, pensano ai cambi, |
| σηκώνοντας οἱ ὑπάλληλοι, οἱ καημένοι. | tutti impettiti, i poveretti. |
