Pra não dizer que não falei das flores
Geraldo VandréOriginale | Versione catalana da Rosa de Foc |
PRA NÃO DIZER QUE NÃO FALEI DAS FLORES Caminhando e cantando e seguindo a canção Somos todos iguais braços dados ou não Nas escolas, nas ruas, campos, construções Caminhando e cantando e seguindo a canção Vem, vamos embora que esperar não é saber Quem sabe faz a hora não espera acontecer Vem, vamos embora que esperar não é saber Quem sabe faz a hora não espera acontecer Pelos campos a fome em grandes plantações Pelas ruas marchando indecisos cordões Ainda fazem da flor seu mais forte refrão E acreditam nas flores vencendo o canhão Há soldados armados, amados ou não Quase todos perdidos de armas na mão Nos quarteis lhes ensinam uma antiga lição De morrer pela pátria e viver sem razão Nas escolas, nas ruas, campos, construções Somos todos soldados armados ou não Caminhando e cantando e seguindo a canção Somos todos iguais braços dados ou não Os amores na mente, as flores no chão A certeza na frente, a historia na mão Caminhando e cantando e seguindo a canção Aprendendo e ensinando uma nova lição | PRA NÃO DIZER QUE NÃO FALEI DAS FLORES Caminant i cantant i seguint la cançó som tots iguals, dient que no en les escoles, en els carrers, camps i construccions, caminant i cantant i seguint la cançó. Vine, partim, que esperar no és saber, qui sap aprofita l'oportunitat, no espera que s'esdevingui. Pels camps hi ha fam en grans plantacions, pels carrers marxant indecisos cordons, encara fan de la flor la seva més forta rima i creuen en les flors vencent al canyó. Vine, partim, que esperar no és saber, qui sap aprofita l'oportunitat, no espera que esdevingui. Hi ha soldats armats, estimats o no, gairebé tots perduts amb les armes a la mà, en les casernes els hi ensenyen antigues lliçons morir per la pàtria i viure sense raó. Vine, partim, que esperar no és saber, qui sap aprofita l'oportunitat, no espera que esdevingui. En les escoles, carrers, camps, construccions, som tots soldats, armats o no. Caminant i cantant i seguint la cançó som tots iguals, dient que no. Els amors en la ment, les flors al terra, la certesa en el front, la Història en la mà. Caminant i cantat i seguint la cançó aprenent i ensenyant una nova lliçó. Vine, partim, que esperar no és saber, qui sap aprofita l'oportunitat, no espera que esdevingui. |