Papá cuéntame otra vez
Ismael Serrano| Original | Elhispanigita teksto de "Papá, cuéntame otra vez", |
| PAPÁ CUÉNTAME OTRA VEZ | PAĈJO, RAKONTU AL MI REFOJE |
| Papá cuéntame otra vez ese cuento tan bonito de gendarmes y fascistas, y estudiantes con flequillo, y dulce guerrilla urbana en pantalones de campana, y canciones de los Rolling, y niñas en minifalda. | Paĉjo, rakontu al mi refoje tiun fabelon tiel bela pri ĝendarmoj kaj faŝistoj kaj studentoj kun franĝeto, kaj dolĉa urba gerilo kun sonorilformaj pantalonoj, kaj kantaĵoj de “The Rolling” kaj junulinoj kun minijupoj. |
| Papá cuéntame otra vez todo lo que os divertisteis estropeando la vejez a oxidados dictadores, y cómo cantaste Al Vent y ocupasteis la Sorbona en aquel mayo francés en los días de vino y rosas. | Paĉjo, rakontu al mi refoje kiom vi amuziĝis difektante la maljunaĝon de oksiditaj diktatoroj, kaj kiel vi kantis “Al vent” kaj okupis Sorbonon je tiu franca majo, dum la tagoj de vino kaj rozoj. |
| Papá cuéntame otra vez esa historia tan bonita de aquel guerrillero loco que mataron en Bolivia, y cuyo fusil ya nadie se atrevió a tomar de nuevo, y como desde aquel día todo parece más feo. | Paĉjo, rakontu al mi refoje tiun rakonton tiel bela pri tiu freneza gerilano, kiu estis mortigata en Bolivio, kaj kies fusilon jam neniu kuraĝis preni denove, kaj kiel ekde tiam ĉio ŝajnas pli malbela. |
| Papá cuéntame otra vez que tras tanta barricada y tras tanto puño en alto y tanta sangre derramada, al final de la partida no pudisteis hacer nada, y bajo los adoquines no había arena de playa. | Paĉjo, rakontu al mi refoje, ke post tiom da barikado kaj post tiom da levita pugno kaj tiom da elverŝita sango, je la fino de la ludo vi ne povis fari ion kaj sub la pavimeroj ne estis plaĝa sablo. |
| Fue muy dura la derrota: todo lo que se soñaba se pudrió en los rincones, se cubrió de telarañas, y ya nadie canta Al Vent, ya no hay locos ya no hay parias, pero tiene que llover aún sigue sucia la plaza. | Estis tre kruda la malvenko. Ĉio, kion oni sonĝis, putris en la anguloj, sin kovris per araneaĵoj. Kaj jam neniu kantas “Al vent”, jam ne ekzistas frenezuloj, jam ne ekzistas parioj, sed devas pluvi, ankoraŭ daŭre malpuras la placo. |
| Queda lejos aquel mayo, queda lejos Saint Denis, que lejos queda Jean Paul Sartre, muy lejos aquel París, sin embargo a veces pienso que al final todo dio igual: las ostias siguen cayendo sobre quien habla de más. | Restas fore tiu majo, restas fore Saint-Denis. Kiel fore restas Jean-Paul Sartre! Tre fore tiu Parizo. Tamen foje mi pensas, ke fine nenio gravis; la batojn daŭre ricevas kiu parolas tro multe. |
| Y siguen los mismos muertos podridos de crueldad. Ahora mueren en Bosnia los que morían en Vietnam. Ahora mueren en Bosnia los que morían en Vietnam. Ahora mueren en Bosnia los que morían en Vietnam. | Kaj daŭras la samaj mortintoj putraj je krueleco. Hieraŭ ili mortis en Bosnio, nuntempe ili mortas en Bagdado. |
