Баллада о борьбе
Vladimir Semënovič Vysotskij / Владимир Семёнович Высоцкий| Versione polacca di Marlena Zimna | |
| BALLAD OF FIGHTING Alongside of night prayers by flickering candles, Among trophies of war and among peaceful camps, There lived bookish kids, unaware of battles, Giving way to despair out of trifling mishaps. Flocked in gangs, always vexed with the status in life, Not till scrapes but till deadly insults did we fight. Nonetheless, mothers patched up our garments on time, Whereas we swallowed books, getting drunk on the line. Sweated forelocks adhered to our perspiring brows, Guts enjoyed sinking feeling from beautiful words, Our heads would wheel round from the smell of a row, Emanating from pages of old, yellowed scrolls. And, unversed in warfare, to conceive did we try, Still mistaking a howl for a bellicose cry, The conundrum of order, the use of confines, Fighting chariots clank and the gist of a fight. And in cauldrons of wars and distempers of yore, There’s a great deal of food for our hungry young brains. Roles of Judases, cowards, pretenders, informers We intended for foes in our childish war games, Whereas, quick in a chase on a villain’s warm trail, Pledging ardor in love for most beautiful dames, Showing care for our kin and appeasing our friends, Roles of positive heroes we meant for ourselves. But, in a dreamland for keeps, you cannot stay away. Age of pranks is so short, and there’s pain all around. Do your best to unclench lifeless hands of the dead, Taking over his steel from fight-weary palms. Now assay, having wielded an as yet heated sword, Having put armors on, what is what, what is what; Put to test, if you’re a coward or a minion of fate, And find out on your own how a proper fight tastes. And as soon as a brother-in-arms, struck, falls by, And as soon as, deploring your first loss, you wail, And as soon as you feel as if skinned, by surprise, ‘Cause a friend of yours rather than you has been slain, You will know you have learnt, comprehended and sensed By the sneer of a visor, a fierce grin of death, Fraud and villainy – note how their faces are coarse And as usual coffins and crows afterwards. If you haven’t picked meat off a blade, not a bite, If you’ve been watching haughtily, twiddling your thumbs, If, you haven’t engaged a vile boor in a fight, Then you’ve been neither here nor there in this life. But if, cutting your way with an ancestor’s sword, You have taken good note of your tears’ bitter taste, If you’ve learnt, in a vehement fight, what is what, Then essential books, in your childhood, you read... | BALLADA O WALCE W zgiełku modlitw wieczornych, gdzie kłębił się dym Nie z wojennej pożogi, lecz z ognisk i świec, Żyły dzieci, co w bitwach pragnęły wieść prym I tajemnic z ksiąg starych nie zdradzać i strzec. Dzieciom zawsze się marzy Dorosłość i fart. Nasze bójki, urazy Przesłaniały nam świat. Potem mamy zszywały Płaszcz, co w bójkach się darł, A nas książek regały W nową zwały już dal. Chłonęliśmy lekturę łapczywie, bark w bark, W dołku kłuło nas słodko od magii tych zdań, I kręciło się w głowie od przygód i walk, Co na stronach pożółkłych opisał ktoś nam. Nie znał wojen nikt z nas, Ale wciąż nam się śnił Trębacz grzmiący: „Już czas!” Dzwonnik, co trwogę bił. Krok rycerzy, gdy szyk Ich wyruszał na szlak, Zgiełk natarcia i zgrzyt Kół armatnich i szpad. A w dymiących się kotłach dawnych wojen i burz Tyle strawy dla mózgów dziecięcych i dróg. Takie role, jak zdrajca, i Judasz, i tchórz W świecie zabaw niewinnych odtwarzać miał wróg. A co do nas, to nam Nakazano wziąć miecz, I honoru strzec dam, I miłować je też. Każdy z nas święcie wierzył, I zapewniał co rusz: Role dzielnych rycerzy Będą nasze. I już! Nie uciekniesz na dobre w świat marzeń i snów, Krótko trwają zabawy, więc nisko się skłoń, Gdy na polu bitewnym się znajdziesz, bez słów Z martwych dłoni rycerza do ręki chwyć broń. Jeszcze ciepły weź miecz I przekonaj się sam, Czy pokonasz nim śmierć, I czy chroni od ran. Czyś bohater, czy tchórz, I czy sprzyja ci los, Czy gdy dobył ktoś nóż, W gardle uwiązł ci głos... Gdy przyjaciel twój padnie, a ty, tłumiąc łzy, Tak z rozpaczy zapragniesz jak wilk ranny wyć, Kiedy uznasz, że byłoby lepiej, byś ty Leżał w boju zabity, by druh twój mógł żyć. Wnet zrozumiesz, że chcą, By przyłbicy ich strzec Kłamstwo, podłość i zło, Spustoszenie i śmierć. Kłamstwo, podłość i zło Wyszczerzyły swe kły, A za nimi już są Tylko groby i łzy. Jeśli miecz twego ojca torował ci szlak, Ten, coś wziął z jego ręki, gdy on w boju padł, Jeśli w boju zwycięstwa poznałeś już smak, To na dobre ci wyszła lektura sprzed lat. Gdy z talerza żeś jadł, A nie z noża. Gdyś stał Z boku, kiedy druh padł, Brat do boju się rwał. Gdy bezkarnie cię lżył, Łotr i zdrajca co sił, Próżny żywot twój był, Próżno żywot twój był. |
