Lingua   

Generale

Francesco De Gregori
Pagina della canzone con tutte le versioni


Versione nella parlata di Casatenovo Briànza di Lele de Casanöv Quèsta è ...
GENERALOGENERAL
Generalo, el trans la monteto
alvenas nokto murda sen kompato;
sur tiu kampo, jen kamparanino:
sunsubire kurba, ŝajnas ŝi infano
kvindekjaraĝa kaj patrin' kvinfila
pro la naskado kuniklostila;
sed la milito la filojn prenis,
ili ne plu revenis.
Generàl a pùns de chèl brìcch là (1)
a gh’è la nòcc fùsca e asasìna
e in mèzz al praa a gh’è una paisanóta
dubiàda söl tramùnt, la pàr ‘na tusetìna
de cinquànt’ann e de cìnch bagàj,
vegnüü al muund cumpàgn di cunìli
partii al muund cumpàgn de suldaa
che gh’hann amò de turnà
Generalo, jen ĉe la stacio
la trajn' portinta nin al sunradio:
vidu, ĝi ne haltas, eĉ ne plu por pisi;
oni celas hejmen kun dezir' forgesi
ke milito belas malgraŭ ĉiu vundo,
ke ni denove kantos laŭ la mondo,
ni plu deĵoros
kaj la flegistinoj plu kun ni amoros.
Generàl a pùns de la stazióm. (2)
te ‘l védet ul trènu che ‘l menàva al zuu (3)
el fa pö fermàtt no gna’ per pisà
se va drézz in vèrs cà sènza pö pensà (4)
che la guèra l’è bèla anca se la fa del maa (4)
che turnarèmm amò a cantà
e a fàmm fà l’amuur,
l’amuur di infermieer.
Generalo, la milit' finiĝis,
malamiko venkiĝis, foriris, forfuĝis.
Ne plu estas homoj nun trans la monteto,
sed nur pinaj pikiloj kaj silento kaj fungoj
bonaj por tuj manĝi, bonaj por preparo
de funga saŭco je l' kristnaska festaro,
kiam la infanoj ne enlitiĝemas
kaj protestas per ploro.
Generàl la guèra l’è finìda
ul nemìs l’è scapaa, l’èmm vengiüü, l’èmm batüü
dedree de chèl brìcch a gh’è pö nisön
dumè i göcc (5) di pén e silènzi e fùnc (5)
bóm de majà e bóm de fà secà
de fà nà in pùcia quànd che ‘l vègn Natàl
quànd i bagaétt e piàngen
e a durmé e vören mia nà.
Generalo, la surbrustaj steloj
vere ŝajnas larmoj sur la haŭto brilaj:
ĉu ili sencas tra l' bru' de tiu ĉi vagono?
Ĝi plenas nur je la duono
kaj ĝi rapidas al la reveno.
Post du minutoj la mateno, preskaŭ hejmo
kaj preskaŭ amo.
Generàl chij cìnch stèj ché
chij cìnch gutóm ché sö la mia pèll
‘se vören dé dènt in del frecàss
de chèl trènu ché che l’è mèzz voeuj (6)
e mèzz pièn e ‘l córr a svèlt
in vèrs ul turnà indree, in tra düü minött
l’è quàsi scià ‘l dé, l’è quàsi scià la cà
l’è quàsi scià l’amuur
(1) forma più arcaica : oggi si tende a dìre ( dedree de la culìna) forma più italianizzatà.

(2) preceduta dalla ó la lettera “N” si pronuncia “M”: normalmente si scriverebbe stazión.

(3) la parola zuu = sole, normalmènte si scriverèbbe suu o sû che sono le forme più classiche: comunque sia scritto la “S” preceduta da una consonante si legge quasi sempre come “Z” dolce

(4) i finali dei verbi ( are e ire) si pronunciano troncati, mentre gli infiniti si pronunciano con vocali lunghe trascritte come doppie, o sovrastate del simbolo ˆ . Il finale ere cambia a seconda del verbo

(5) si scriverebbero gögg e fùng: la “G” finale si legge “C” cosi come “GH” si legge “CH” ma se sono seguiti da una consonante si legge come “I”: làgh si legge làch, mentre làgh de Còmm si legge: lai de Còmm

(6) oeu si pronunciano come la “O” del francese bleu: in termine tecnico mi pare si chiami o turbata aperta; mentre la “Ö” dovrebbe chiamarsi o turbata chiusa


Pagina della canzone con tutte le versioni

Pagina principale CCG


hosted by inventati.org