Gracias a la vida
Violeta ParraOriginale | SLOVENO / SLOVENE / ESLOVENO - Mea Valens |
GRACIAS A LA VIDA Gracias a la vida, que me ha dado tanto Me dió dos luceros, que cuando los abro Perfecto distingo, lo negro del blanco Y en el alto cielo, su fondo estrellado Y en las multitudes, el hombre que yo amo Gracias a la vida, que me ha dado tanto Me ha dado el oído, que en todo su ancho Graba noche y día, grillos y canarios Martillos, turbinas, ladridos, chubascos Y la voz tan tierna, de mi bien amado Gracias a la vida, que me ha dado tanto Me ha dado el sonido, y el abecedario Con el las palabras, que pienso y declaro Madre, amigo, hermano y luz alumbrando La ruta del alma del que estoy amando Gracias a la vida, que me ha dado tanto Me ha dado la marcha de mis pies cansados Con ellos anduve ciudades y charcos Playas y desiertos, montañas y llanos Y la casa tuya, tu calle y tu patio Gracias a la vida, que me ha dado tanto Me dió el corazón, que agita su marco Cuando miro el fruto del cerebro humano Cuando miro el bueno tan lejos del malo Cuando miro el fondo de tus ojos claros Gracias a la vida, que me ha dado tanto Me ha dado la risa y me ha dado el llanto Así yo distingo dicha de quebranto Los dos materiales que forman mi canto Y el canto de ustedes, que es el mismo canto Y el canto de todos, que es mi propio canto Gracias a la vida, que me ha dado tanto. | HVALA TI, ŽIVLJENJE! Hvala ti, življenje, daješ mi toliko … oči sem dobila in ko jih odpiram popolnoma vidim vse mavrične barve, zvezdnate vzorce na nebu neskončnem, v množici njega, ki ga vroče ljubim. Hvala ti, življenje, daješ mi toliko … še sluh sem dobila, ki zvesto mi služi, ujame nianse v tonu človeškem, zaznava slapove, valove in krike, glas vesel otroški, ki ga tiho ljubim. Hvala ti, življenje, daješ mi toliko … glas svoj uporabljam in govorico. Z besedami pojem in pišem resnico o sebi in tebi in svetu za svetom, tlakujem pot, ki je posuta s smislom. Hvala ti, življenje, daješ mi toliko … stopala neutrudna, da hodim in tečem, prehajam obale, puščave, planine, mesta, parke, oblake in luže, doline, plešem po poti svoje ljube usode. Hvala ti, življenje, daješ mi toliko … v meni srce si nenehno prepeva, ko opazujem plodove domišljije, ko čutim vso radost ob dejstvu, da tu sem, ko srečam dno svojih oči prejasnih. Hvala ti, življenje, daješ mi toliko, dobila sem smeh svoj, dobila sem solze. Tako pač ločujem svetlobo od teme, ta dva materiala, ki tvorita pesem, in pesem tvojo, ki je ista pesem, in pesem vseh nas – moja lastna pesem. |