La Luna
Mario CastellacciVersione in esperanto di Giuseppe Castelli | |
LA LUNA Lunaa luna laa... que solitaria en lo alto estáas... que nocturnal jornaada vaas... Luna...Lunaa... laa... desde tu trono celestial... no ves frontera terrenal y a cualquier ser... lo ves iguaaal... Tuuuuu que iluminas a rostros blancos y moerenos tu que inspiraaaas... tu que engendras... los pensamientos máas serenoos concédenos la paz... Lunaaa... luna laa... un manto blanco de piedad... presencia muda de un Dios pío... el suyo el míoo... y la hermandaaaaad... Tuuuu... con tu brilloooo que al hombre errante siempre guíiaaas... Brilla intensa y regala... tu blanca paz y tu armoníia a esta humanidad... blanca luna... blanca lunaaaa... blanca lunaa... blanca lunaa aahhh aahhhh... blanca lunaa... blanca lunaa... aahhh aahhhh... blanca lunaa... blanca lunaaaaaa.... | LA LUNO Luno, luno, lun', vi solas en ĉielangul'; vi vidas ĉion, scias nul. Luno, luno, lun' iranta super ĉiu lim': ne gravas ras' kaj malproksim', vi igas nin la sama ul'. vi, kiu helas por homo nigra, blanka, flava, nin pensigas kaj nin pelas per sama sento froste rava, kaj ni plu subas vin. Luno, luno, lun', mantelo blanka de la pi', silenta pruv' de ĉiu di', por mi, por li, de l' dia sci'. Vi ĉies lacon mildigas kiel pro magi': donu pacon, vian pacon kaj estu ĉiam tiel ĉi por tiu ĉi homar', ho blanka luno... |