Workers' Song
Dick Gaughan| Μετέφρασε στα ελληνικά / Traduzione greca / Greek translation... | |
| Werkers nummer Kom alle werkers wie werken dag en nacht, Met de hand en met het brein om je salaris te verdienen Wie voor eeuwen lang voorbij voor niets meer dan jouw brood Gebloed hebben voor jullie landen en jullie doden geteld hebben. In de fabrieken en in de molens, in de scheepswerven en mijnen Is ons vaak verteld om bij de tijd te blijven, Voor onze vaardigheden die niet nodig zijn hebben ze de baan gestroomlijnd, En met duimstok en stopwatch onze trots hebben gestolen. Wij zijn de eerste om te verhongeren, de eerste om te sterven De voorste in de rij voor die taart in de lucht, En altijd de laatste, wanneer het schuim is uitgedeeld Voor de werkende werkers, wanneer de dikke kat er is. En wanneer de lucht donkerder word en het vooruitzicht oorlog is, Wie een wapen is gegeven en naar de frontlinie is geduwd En verwacht dood te gaan voor ons moederland, Waar wij nooit ook maar een handvol aarde hebben gehad. Wij zijn de eerste om te verhongeren, de eerste om te sterven De voorste in de rij voor die taart in de lucht, En altijd de laatste, wanneer het schuim is uitgedeeld Voor de werkende werkers, wanneer de dikke kat er is. Al deze dingen die de werker heeft gedaan, Van het bewerken van het veld tot het dragen van een wapen. Wij zijn ingespannen bezig met de ploeg, sinds de eerste keer dat we begonnen zijn En altijd verwacht om de kan te dragen. | Τραγούδι για τις εργάτες Ναι, αυτό είναι για τους εργάτες που μοχθούν μέρα νύχτα Με τα χέρια και το μυαλό για να κερδίσουν την αμοιβή τους, Γι' όσους μέτρησαν τους νεκρούς τους κι έδωσαν το αίμα Στiς χώρες τους για τίποτ' άλλο παρά ψωμί, γι' αιώνες. Στα εργοστάσια και εργαστήρια, ναυπηγεία και ορυχεία, Συχνά μας είπανε να συμβαδίζουμε με την εποχή, Οι δεξιότητές μας δεν απαιτούνται, κατακερμάτισαν τη δουλειά, Και με τον χάρακα και το χρονόμετρο μας έκλεψαν την περηφάνια. Πρώτοι πεθαίνουμε απ' την πείνα, πρώτοι πεθαίνουμε Στην πρώτη σειρά για μια ευσεβή ψευδαίσθηση, Και τελευταίοι μοιραστούμε τους κάρπους, γιατί Εμείς δουλεύουμε καθώς γυροφέρνει η χοντρή γάτα Κι όταν ο ουρανός σκοτεινιάζει και πλησιάζει πόλεμος, Σε ποιόν δίνουν το τουφέκι, ποιόν στέλνουν στο μέτωπο; Κι αναμένεται να πεθάνει για την πατρίδα του Αν και δεν είχε ποτέ ούτε ένα απαίσιο κομματάκι γης. Πρώτοι πεθαίνουμε απ' την πείνα, πρώτοι πεθαίνουμε Στην πρώτη σειρά για μια ευσεβή ψευδαίσθηση, Και τελευταίοι μοιραστούμε τους κάρπους, γιατί Εμείς δουλεύουμε καθώς γυροφέρνει η χοντρή γάτα. Κάναμε τόσα πολλά πράγματα, εμείς οι εργάτες, Καλλιεργήσαμε τα χωράφια, πήραμε τα τουφέκια. Πάντα μας έθεσαν υπό ζυγό από την αυγή του χρόνου Και πάντα περιμένεται να πληρώσουμε το κόστος. |
