|
| La versione annotata di Riccardo Venturi nel suo kelartico.
|
| U PƏSKATÀURƏ | TO PESKEDĀR |
| | |
| All’ômbrə də lòtəmə sàulə | In to skŏt na to īl sendār [1] |
| s’ammusəpêgghjə u pəskatàurə | Ke ingedārd ‘no peskedār |
| tənàvə nu rišə sôpə a faččə | Ya k’eno zung ilăng to gsīk |
| čə kòdə rəràjvə čə nə saččə. | Kak’eno sord na moutevīk. [2] |
| | |
| Vənéggje a la ràjnə n’assasséjnə, | Dŭlevā ad trānde ‘no seiktār |
| dòjə ukkjə grannə da bamméjnə | Săm dŭ āk mād ko polindār, [3] |
| dòjə ukkjə kìnə də pagêurə | Dŭ āk pelăn săm vrigadūr |
| iàvənə i spikkjə də n’avvəndêurə. | Veră to stāglo n’avondūr. |
| | |
| Dəšéggjə a u vékkjə “damm u ppə'n, | Pocvā la to syēn: Mă dāi trŭn |
| vôkə də fôddə e teng fə'm” | Mă sī zmān fok ya keume pŭn |
| Dəšéggjə a u vékkjə “damm u mmìrə, | Pocvā la to syēn: Mă dāi gvĭn |
| k’aggjə aččéjsə senżə penżìrə”. | Sām ‘no seiktār ya sām helĭn. |
| | |
| L’ukkjə aprêggjə u vékkjə alla déggje | To syēn eknyigvā ākāi la t’dyāv |
| nəmmàngə ‘ndòrnə żə uardéggjə, | Niep adnămeirvā la lenturāv |
| məšéggje u mmir, spəzzéggjə u ppə'n, | No cutvā trŭn ya veuvā gvĭn |
| pə čə tənavə sèkkə e ffə'm. | La’no syedāyne sām pŭnhelĭn. [4] |
| | |
| E fô a fašèdd də nu muméndə | To vesā gorăm nă momānd |
| skappêggje arrə'tə sôttavìndə | Din go nāveme ad to vānd |
| kə nnàndə all’ukkjə sèmbə u sàulə, | Enŭm ākāi zyis’ īl sendār, |
| drêtə i spaddə u pəskatàurə. | Urmut muplāi ‘no peskedār. |
| | |
| Drêtə i spaddə u pəskatàurə | Urmit muplāi ‘no peskedār |
| e u rəkòrdə jə' u dəlàurə. | Ya to mēn sī sya duldār |
| jə' u amêrə də n’Apréjlə | Sī sya to părme nă’no avrīl |
| šuquə'tə sôttə nu kərtéjlə. | Gelŭeg in to skŏt nă kurcīl. |
| | |
| Vənə'rənə dòjə uàrdjə ku kavaddə | Addŭlevār to zyandarmāi, [5] |
| vənərənə kə i pəstólə drètə i spaddə, | Dŭlevār gemont săm ablāi |
| ğ’ addəmannə'rənə čə ddà vəčéjnə | Pocvār la to syēn mārra gegvār |
| jàvə passə'tə n’assasséjnə. | Păr to lenturāv eno seiktār. |
| | |
| All’ômbrə də lòtəmə sàulə | Dar in to skŏt na to īl sendār |
| s’ammusəpêgghjə u pəskatàurə | Ke ingedārd ‘no peskedār |
| tənàvə nu rìšə sôpə a faččə | Ya k’eno zung ilăng to gsīk |
| čə kòdə rəràjvə čə nə saččə, | Kak’eno sord na moutevīk. |
| | |
| tənàvə nu rìšə sôpə a faččə | Ya k’eno zung ilăng to gsīk |
| čə kòdə rəràjvə čə nə saččə. | Kak’eno sord na moutevīk. |
| | |
| |
[1] Sendār significa alla lettera “tardivo”
[2] Per questioni di rima ho usato qui moutevīk “ghigna, smorfia”. Il termine proprio per “sorriso” sarebbe hamyēlo.
[3] Anche qui per questioni di rima ho usato polindār, propriamente “pulcino”.
[4] Il k. possiede la caratteristica di poter formare i cosiddetti “aggettivi ricapitolativi”: a partire da una “coppia” di cose o qualità si può formare un aggettivo unico. Così da pŭn “fame” e hel “sete” si può formare l’aggettivo pŭnhelĭn “affamato e assetato”.
[5] Qui i gendarmi, da due sono diventati genericamente “i gendarmi” (senza specificazione del numero). In k. dopo un numerale cardinale si mette obbligatoriamente il singolare, come fosse *due gendarme (il plurale è già nel numero!), cioè dŭ zyandarăm: sarebbe quindi saltata la metrica.