Carlo Martello torna [o: ritorna] dalla battaglia di Poitiers; o Carlo Martello
Fabrizio De André| Versione in esperanto di Renato Corsetti, da www.cinquantini.net | |
| Carlo Martello torna daea batàlia de Poitiers Re Carlo el tornava daea guèra Eo riséve el so paese coronandoeo col lauro Al soe dea calda primavera slùsega l'armadura del Re vinsidór El sangue del Prìnsipe e del Moro Arrossa l'elmo col stesso coeor Ma più che 'e ferite sol corpo, Carlo sente ea vògia de amor. "Se ea vògia de gloria, ea sén de onor Ea guera ghée smorsa al vinsidór No te eassa un atimo par fare l'amor. Po' chi che ghe mete aea so bèa mugèr Ea sintura de castità, pòro mi, grave Nea batàlia el pól ris-ciar de perdar ea ciave." Cussì se lagna el Re cristiàn Se inchina el formentòn, ghe fa ea corona i fiori. El spècio dea aqua ciara Riflete fiero sol cavaeo, dei Mori el vinsidòr. D'un trato so l'aqua ghe compare Bèa visión el simboeo d'amor In mèxo a tante drésse bionde El pèto se sconde nudo e nado1 in pien soe. "No se ga mai visto 'na roba più bèa Mai no go visto 'na fìa cussì" Ga dito Re Carlo smontando in prèssa dal cavaeo. "Beh, cavaliere, no 'ste vegner vissìn Xa de altri xe gioia queo che serchè 'Ndè da n'altra parte più fàssie a calmarve ea sén" Assà romaso da 'sto modo deciso, Sentendose coionà, Re Carlo se ga blocà Ma più che l'orgoglio xe sta ea fame, Tremando el Re se cava l'elmo scuro. Questa gèra ea so arma segreta Che Carlo doparava co'l gèra in dificoltà Aea dòna ghe se para 'na gran canappia Un muso da cavarón, ma el gèra el Re "Se no fussi el Re" Carlo se cava ea spadona "No scondarìa ea vògia de 'ndar via. Ma visto che si el me Signor" Carlo se cava tuta l'armadura "Go da darme sensa nissùn pudór." Eo el gèra un cavalier tanto vaeoroso e anca in chel caso se ga coverto de onor E rivà aea fine dea batàlia Inserto sol cavaeo el tenta de montar. In prèssa eo ferma ea bèa fia de colpo ghe presenta el conto al so signor "Beh, visto che voialtri si el Re Xe sinque carte da mìe, xe un prèsso de favor." "Xe mai parmesso, porco chel can, Che 'e aventure in sto Regno qua Ga da finir tute co dee gran putane? Anca sol prèsso ghe n'è da dire Me ricordo ben che prima de partir Ghe gèra prèssi sóto 'e tre carte da mìe" Dito questo, se ga comportà da cancarón Co un salto da león se ga butà soea sèa Frustando el cavaeo come un musso Fra i glissini e i sambugari el Re xe scampà. Re carlo tornava daea guèra Lo riséve el so paese coronandoeo col lauro Al soe dea calda primavera Slùsega l'armadura del Re vinsidór | REĜ'KARLO Reĝ' Karlo batalis kun la maŭro nun kronas lin per laŭro la danka patroland' la suno printempa varme klaras rebrilas l'armilaro de l'venka triumfant'. La sango de l'reĝ' kaj malamiko makulas la tunikon per sama la kolor' sed pli ol la brulo de la vundo sentiĝas en profundo la pikoj de amor'. Milit' estingas emon al gloro por la venkanto serĉinta honoron sed ĝi ne lasas momenton por ĝui amoron Kiu devigis edzinon tre ĉarman port sur korpo ĉastzonon malvarman riskas perdi ŝlosilon kurante en batalon plej varman. Ĉi-vorte lamentis reĝ' kristana kliniĝas ondo grena lin kronas la florar' de brava venkint' la ŝtalan bildon la lancon kaj la ŝildon spegulas fontan-klar'. Subite, ĉu ver' aŭ iluzio?, sur akvo la vizio de am' aperas nun: la blonda hararo mamojn nudajn defendas de la krudaj radioj de la sun'. "Neniam vidis mi jam tian belon, neniam plukis mi jam tian stelon" diras reĝ' Karlo glitante rapide de l'selo. "Ne proksimiĝu, ho vi kavaliro, estas mi ĝuo nur por unu viro, fontan' pli facila satigu soifan deziron". De l'drasta parolo surprizita sentante sin mokita li haltis tuj kun gap' sed povis la malsat' pli ol doloro li helmon kun furoro deprenis de la kap'. Ĝi estis armil' lia sekreta de Karlo jam uzita en dubo pri sieĝ': al la ino aperis nazohoko vizaĝ' inda je boko sed estis ja la reĝ'. Se vi ne estus la suvereno", (Karlo la longan glavegon demetas) "montri deziron forkuri ne estus ja peno; sed ĉar vi estas por mi la sinjoro" (Karlo la tutan kirason forĵetas) "devas mi cedi min nuda je ĉiu pudoro. Li estis tre valora kavaliro kaj eĉ en ĉi turniro triumfis li ĝis cel'. Kaj poste ĉe l'fin' de l'amduelo surgrimpi sur la selon li provis kun ŝancel'. Subite lin kaptis ĉe l'femuro kaj al sinjor' fakturon prezentas la knabin': "Nu, ĝuste ĉar vi estas ja la moŝto la rabatita kosto nur estas frankoj kvin". Ĉu estas eble pro mil diablinoj, ke amaferoj en miaj landlimoj, devas regule solviĝi ĉe aĉaj putinoj! Kaj pri la prezo nur estus dirite, ke mi memoras ke antaŭmilite pri prezo trifranka estis ja konsentita. Post diro kondutis li fripone kaj saltis tuj leone sur dorso de l'ĉeval'. Vipante la beston senprokraste li malaperis haste en la fundo de la val'. Reĝ' Karlo batalis kun la maŭro nun kronas lin per laŭro la danka patroland' la suno printempa varme klaras rebrilas l'armilaro de l'venka triumfant'. |
