Le métèque
Georges Moustaki| Original | Gian Piero Testa. |
| LE MÉTÈQUE Avec ma gueule de métèque De Juif errant, de pâtre grec Et mes cheveux aux quatre vents Avec mes yeux tout délavés Qui me donnent l'air de rêver Moi qui ne rêve plus souvent Avec mes mains de maraudeur De musicien et de rôdeur Qui ont pillé tant de jardins Avec ma bouche qui a bu Qui a embrassé et mordu Sans jamais assouvir sa faim Avec ma gueule de métèque De Juif errant, de pâtre grec De voleur et de vagabond Avec ma peau qui s'est frottée Au soleil de tous les étés Et tout ce qui portait jupon Avec mon cœur qui a su faire Souffrir autant qu'il a souffert Sans pour cela faire d'histoires Avec mon âme qui n'a plus La moindre chance de salut Pour éviter le purgatoire Avec ma gueule de métèque De Juif errant, de pâtre grec Et mes cheveux aux quatre vents Je viendrai, ma douce captive Mon âme sœur, ma source vive Je viendrai boire tes vingt ans Et je serai prince de sang Rêveur ou bien adolescent Comme il te plaira de choisir Et nous ferons de chaque jour Toute une éternité d'amour Que nous vivrons à en mourir Et nous ferons de chaque jour Toute une éternité d'amour Que nous vivrons à en mourir. | Ο ΜΕΤΟΙΚΟΣ Μ'αυτό το μούτρο που κρατώ που ένα μέτοικο θυμίζει, 'Ενα περιπλανητικόν Ιουδαίον, ένα Ρωμιό βόσκον, Με τα μαλλιά μου ανακατευμένα απ'όλους τους άνεμους, Μ'αυτά τα μάτια μου χλομά και τ'ονειροπαρμένη όψη που έβγαλα Εγώ που εξοντώνησα όλα σχεδόν τα όνειρα μου, Με αυτά τα χέρια μου φτιαγμένα για κλοπές Για μουσική και τεμπελιές, Που τόσα περβόλια καθάρησαν, Μ'αυτά τα χείλη μου που ήπιανε Και φιλήσανε και δαγκώσανε Χωρίς ποτέ να χορταίνονται Μ'αυτό το μούτρο που κρατώ που ένα μέτοικο θυμίζει, 'Ενα περιπλανητικόν Ιουδαίον, ένα Ρωμιό βόσκον, 'Ενα κλέφτη κι ένα ρεμπέτη, Μ'αυτή τη πέτσα μου τριμμένη Απ'όλους τους καλοκαιρινούς ήλιους Κι απ'όσες φουστάνι φόρεσαν γυναίκες, Μ'αυτή την καρδιά μου που πόνεσε Χωρίς ποτέ να συκώνει μπέλα, Μ'αυτή τη ψυχή μου που ολοέχασε Τις πιθανότητες να σωθεί Και θεία τιμωρία να γλιτώσει Μ'αυτό το μούτρο που κρατώ που ένα μέτοικο θυμίζει, 'Ενα περιπλανητικόν Ιουδαίον, ένα Ρωμιό βόσκον, Με τα μαλλιά μου ανακατευμένα απ'όλους τους άνεμους, Θα ρθω εγώ, μάτια μου σε σκλαβιά, Ψυχή μου αδερφή μου, ζωοδόκος πηγή μου, Θα 'ρθω να πιω τα είκοσι χρόνια σου Και θα γίνω ένας βασιλικός διάδοχος 'Η ένα αγοράκι που ονειρεύεται, Σύμφωνα με τη δική σου τη προτίμηση , Και κάθε μέρα θα κτίζουμε μαζί Μιαν απεραντοσύνη αγάπης ίσαμε στο τέλος της ζωής. |
