Lingua   

Bisanzio

Francesco Guccini
Pagina della canzone con tutte le versioni


Version française – BYZANCE – Marco Valdo M.I. – 2009
ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Κι αυτό το βράδυ ανέτειλε η σελήνη
στα χρώματα πνιγμένη βαθυκόκκινη κι ασαφές,
ο Εσπερινός [1] δε φαίνεται, σκοτείνιασε,
έσπασε η κόψη του βέλους,
τι ωροσκόπιο μπορείς να βάλεις, Μάγε;

Εγώ ο φιλομαθής, πρωτογιατρός μαθηματικός, αστρονόμος και βέβαια συνετός
κατάντησα να πηγαίνω από εδώ κι από εκεί, ψαχουλεύοντας στα τυφλά
δεν έχω την γνώση ή περισσότερο το θάρρος
ν’ απορρίψω αυτό τ’ ωροσκόπιο, να μαντέψω
κι έμεινα εδώ περιμένοντας τη καινούρια μέρα

Και μάλιστα λέω, και μάλιστα λέω για μένα είναι πολύ δύσκολο να καταλάβω,
έχασα το μυαλό μου αναζητώντας τ’ είναι το ελάττωμα ή η απραγία,
αλλ’ άλλαξε ο αστερισμός από τη νύχτα στην ισημερία,
ίσως εγώ, ίσως εγώ αυτό τον καινούριο Θεό [2] υποτίμησα,
εξαρτάται από μένα τι διαβάζω κι αν υπάρχει αλλαγή σ’ αυτά, [3]
αλλά είν’ αδύνατον να πω πως και πότε...

Τις προηγούμενες νύχτες πήγα περίπου ασυνείδητος
στο λιμάνι του Βοσπόρου, εκεί όπου χάνεται
στη γη ακόμα και στη θάλασσα και στ’ άπειρο
και στη γη δεν ξαναγίνεται καμία άλλη δύση
τι σημασία έχει αν η θάλασσα είναι γαλάζια ή πράσινη; [4]

Άκουσα τα αισχρά τραγούδια των μεθυσμένων,
άνθρωποι χρωματιστοί [5] κι έχοντας άδειες ματιές [6]
ιππόδρομοι, πορνεία και στρατιώτες από το Βορρά,
μιλήστε Ρωμαίοι κι Έλληνες, που πήγατε;
Ακούγονταν βρισιές στα αλεμάνικα [7] και γοτθικά... [8]

Παράλογοι πολίτες, παράλογοι πολίτες αυτού του αυτοκράτορα μιας πόρνης, [9]
ατελείωτος κόσμος, λαβυρίνθων κι ασεβειών,
βαρβάρων που ίσως ήξεραν την αλήθεια, [10]
φιλόσοφων κι άλλων [11], κρέμονται μεταξύ δυο κόσμων και δυο εποχών,
η τύχη ή ο χρόνος αποφάσισαν για μια μέρα που θα έρθει σύντομα,
ή θα ήθελε η μοίρα να διαλέξει εμένα, αλλά...

Βυζάντιο ίσως είναι σύμβολο αόρατο,
μυστικό και διαφορετικό όπως η ζωή,
Βυζάντιο είναι μύθος καθόλου συνηθισμένος,
Βυζάντιο είναι ένα ατελές όνειρο που έγινε,
Βυζάντιο ίσως δεν υπήρξε ούτε υπάρχει
μολονότι δε γνώρισα, και πέρασε κι άλλη νύχτα,
Ο Φώσφορος [12] ήδη ανέτειλε, ή ηλικία μου πέρασε, [13]
ζωή παίρνω μέσω του θανάτου, δεν έμαθα αν πέρασε,
καλύπτω το κεφάλι μου με το μανδύα, δεν ακούω,
με παίρνει ο ύπνος, [14]
με παίρνει ο ύπνος,
με παίρνει ο ύπνος.
BYZANCE

Ce soir aussi, la lune est sortie
Enveloppée d'une couleur trop rouge et vague,
On ne voit pas ce soir, elle s'est offusquée,
La pointe du stylo s'est brisée.
Quel horoscope, Mage, peux-tu tirer cette soirée ?
Moi, Philémace, médecin, mathématicien, astronome, peut-être sage,
Réduit comme un aveugle à tâtonner partout,
Je n'ai pas la connaissance ou le courage
Pour faire cet horoscope, pour deviner de réponse,
Je reste ici à attendre que revienne le jour.

Et je dois dire, je dois dire, que je suis trop vieux pour comprendre,
Que j'ai perdu mon esprit dans qui sait quel abus, ou quelle oisiveté,
Et les astres changent dans les nuits d'équinoxe.
Ou alors moi, alors moi, j'ai mésestimé ce nouveau dieu.
Je lis en moi et dans les signes que quelque chose change
Mais c'est un faible présage qui ne dit ni comment, ni quand...

Je m'en allais l'autre soir, presque machinalement,
Descendant vers le port de Bosphoreïon là où se perd
La terre dans la mer presque jusqu'au néant
Et puis redevient et ce n'est plus l'occident :
Qu'importe à cette mer d'être bleue ou verte ?
J'entendais les chants obscènes des ivrognes,
De gens au regard vide et peint...
Hippodrome, bordel et soldats nordiques,
Romains et Grecs, hurlez, où vous êtes partis...
J'entendais jurer en allemand et en goth...

Ville absurde, cité étrange de cet empereur marié à une putain,
De foules innombrables, de labyrinthes et de cruautés,
De barbares qui peut-être savent déjà la vérité,
De philosophes et d'hétaïres, suspendue entre deux mondes, entre deux ères...
Chance et âge ont décidé pour un jour pas trop lointain,
Où le destin voudrait qu'elle choisisse ma main, mais...

Byzance est peut-être seulement un symbole insondable,
Secret et ambigu, comme cette vie,
Byzance est un mythe qui ne m'est pas familier,
Byzance est un songe incomplet,
Byzance peut-être n'a jamais existé
Et j'ignore encore et une autre nuit s'en est allée.
Lucifer est déjà sorti, et s'est levé un peu de vent,
Il fait froid sur la tour ou c'est mon âge malade,
Je confonds vie et mort, je ne sais laquelle est passée...
Je me couvre la tête de mon manteau et je n'entends plus,
Et je m'endors, je m'endors, je m'endors...

[1] εσπερινός > εσπέρα (μετά τη δύση του ηλίου)
[2] Χριστιανοσύνη.
[3] εννοεί τ’ αστέρια.
[4] Πράσινο και μπλε ήταν οι δυο κύριες παρατάξεις στις οποίες ο βυζαντινός πληθυσμός χωρίστηκε. Το στάδιο επιθυμούσε γι αρματοδρομίες στον Ιππόδρομο, προστέθηκαν η θρησκευτικές φιλονικίες σχετικά με τον Μονοφυσιτισμό και τις πολιτικές διασυνδέσεις στον έναν ή τον άλλον διεκδικητή του θρόνου.
[5] εννοεί από διαφορετικές φυλές.
[6] εννοεί χωρίς συναισθήματα
[7] Βλέπε Αλεμάνοι
[8] Βλέπε γοτθικός
[9] Ο Ιουστινιανός παντρεύτηκε την Θεοδώρα, μια χορεύτρια. Ωστόσο, η ίδια έδειξε μεγάλη πολιτική και νομοθετική ικανότητα.
[10] Η παρακμή κι η επόμενη πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
[11] από την ελληνική βυζαντινή ἐταῖραι, “περιστασιακή συνοδοί”, και κατ’ επέκταση “πόρνες”.
[12] Βλέπε σημείωση 1.
[13] αναρωτιέται μήπως είναι τόσο περασμένη η ηλικία που δε μπορεί να το διακρίνει
[14] ίσως με την έννοια του θανάτου


Pagina della canzone con tutte le versioni

Pagina principale CCG


hosted by inventati.org