Τὴν εἶδα τὴν Ξανθούλα,
τὴν εἶδα ψὲς ἀργά,
ποὺ ἐμπῆκε στὴ βαρκούλα,
νὰ πάῃ στὴν ξενιτειά.
Ἐφούσκωνε τ᾿ ἀέρι
λευκότατα πανιά,
ὡσὰν τὸ περιστέρι
ποὺ ἁπλώνει τὰ φτερά.
Ἐστέκονταν οἱ φίλοι
μὲ λύπη, μὲ χαρά,
καὶ αὐτὴ μὲ τὸ μαντήλι
τοὺς ἀποχαιρετᾷ.
Καὶ τὸ χαιρετισμό της
ἐστάθηκα νὰ ἰδῶ,
ὥσπου ἡ πολλὴ μακρότης
μοῦ τὄκρυψε κι αὐτό.
Σ᾿ ὀλίγο σ᾿ ὀλιγάκι
δὲν ἤξερα νὰ πῶ,
ἂν ἔβλεπα πανάκι,
ἢ τοῦ πελάγου ἀφρό.
Καὶ ἀφοῦ πανί, μαντήλι,
ἐχάθη στὸ νερό,
ἐδάκρυσαν οἱ φίλοι,
ἐδάκρυσα κι ἐγώ.
τὴν εἶδα ψὲς ἀργά,
ποὺ ἐμπῆκε στὴ βαρκούλα,
νὰ πάῃ στὴν ξενιτειά.
Ἐφούσκωνε τ᾿ ἀέρι
λευκότατα πανιά,
ὡσὰν τὸ περιστέρι
ποὺ ἁπλώνει τὰ φτερά.
Ἐστέκονταν οἱ φίλοι
μὲ λύπη, μὲ χαρά,
καὶ αὐτὴ μὲ τὸ μαντήλι
τοὺς ἀποχαιρετᾷ.
Καὶ τὸ χαιρετισμό της
ἐστάθηκα νὰ ἰδῶ,
ὥσπου ἡ πολλὴ μακρότης
μοῦ τὄκρυψε κι αὐτό.
Σ᾿ ὀλίγο σ᾿ ὀλιγάκι
δὲν ἤξερα νὰ πῶ,
ἂν ἔβλεπα πανάκι,
ἢ τοῦ πελάγου ἀφρό.
Καὶ ἀφοῦ πανί, μαντήλι,
ἐχάθη στὸ νερό,
ἐδάκρυσαν οἱ φίλοι,
ἐδάκρυσα κι ἐγώ.
[Δὲν κλαίγω τὴ βαρκούλα,
δὲν κλαίγω τὰ πανιά,
μὸν’ κλαίγω τὴν Ξανθούλα
ποὺ πάει στὴν ξενιτειά.
Δὲν κλαίγω τὴ βαρκούλα
μὲ τὰ λευκὰ πανιά,
μὸν’ κλαίγω τὴν Ξανθούλα
μὲ τὰ ξανθὰ μαλλιά.]
δὲν κλαίγω τὰ πανιά,
μὸν’ κλαίγω τὴν Ξανθούλα
ποὺ πάει στὴν ξενιτειά.
Δὲν κλαίγω τὴ βαρκούλα
μὲ τὰ λευκὰ πανιά,
μὸν’ κλαίγω τὴν Ξανθούλα
μὲ τὰ ξανθὰ μαλλιά.]
×
![]()
