Ik werd geboren voor de oorlog
Ik was er drie toen hij begon
En m’n vroegste herinneringen
Zijn de wetten van ’t kanon.
Ik was een dunne kleine jongen
En ik speelde op de straat
In de kroeg werd nog gezongen
En m’n vader was soldaat.
Ik aanvaarde zonder vragen
Buchenwald vond ik gewoon
Het was weer een van die namen
Met een vreemde Duitse toon.
Ik zag de grauwe legerbenden
Ik vond het allemaal normaal.
Ik had niets anders leren kennen
In die tijd van vuur en staal.
Maar ik zag wat er gebeurde
En ik voelde ‘t in m’n bloed
Ik wist dat puinen vochtig geurden
Naar formol en ranzig roet.
Ik zag de vloek die ons bedreigde
Ons vervreemde van de vreugd.
Ik zag de tranen van de vrouwen
En de rimpels van de jeugd.
Ik stak m’n hoofd onder de dekens
Voor ‘t geronk van de V2
Die op zekere nacht vlakbij viel
Maar voor mij viel het nog mee.
Een paar krassen van de scherven
En toen liep ik op de straat
Waar ze lagen om te sterven
Met onmenselijk wit gelaat.
Ik was te klein om de gevaren
Te begrijpen toen misschien
Het was eerst in later jaren
Dat ik het kon overzien.
En ‘k verwens de stalen mannen
En ik schijt in hun kanon
Ik werd geboren voor de oorlog
Ik was er drie toen hij begon.
En ‘k verwens de stalen mannen
En ik schijt in hun kanon
Ik werd geboren voor de oorlog
Ik was er drie toen hij begon.
Ik was er drie toen hij begon
En m’n vroegste herinneringen
Zijn de wetten van ’t kanon.
Ik was een dunne kleine jongen
En ik speelde op de straat
In de kroeg werd nog gezongen
En m’n vader was soldaat.
Ik aanvaarde zonder vragen
Buchenwald vond ik gewoon
Het was weer een van die namen
Met een vreemde Duitse toon.
Ik zag de grauwe legerbenden
Ik vond het allemaal normaal.
Ik had niets anders leren kennen
In die tijd van vuur en staal.
Maar ik zag wat er gebeurde
En ik voelde ‘t in m’n bloed
Ik wist dat puinen vochtig geurden
Naar formol en ranzig roet.
Ik zag de vloek die ons bedreigde
Ons vervreemde van de vreugd.
Ik zag de tranen van de vrouwen
En de rimpels van de jeugd.
Ik stak m’n hoofd onder de dekens
Voor ‘t geronk van de V2
Die op zekere nacht vlakbij viel
Maar voor mij viel het nog mee.
Een paar krassen van de scherven
En toen liep ik op de straat
Waar ze lagen om te sterven
Met onmenselijk wit gelaat.
Ik was te klein om de gevaren
Te begrijpen toen misschien
Het was eerst in later jaren
Dat ik het kon overzien.
En ‘k verwens de stalen mannen
En ik schijt in hun kanon
Ik werd geboren voor de oorlog
Ik was er drie toen hij begon.
En ‘k verwens de stalen mannen
En ik schijt in hun kanon
Ik werd geboren voor de oorlog
Ik was er drie toen hij begon.
×
![]()
