Μες στον κάμπο, καμιά φορά,
το τρένο σταματά,
μπροστά σαν φάντασμα ορθός
στις γραμμές είναι κάποιος τρελός
κοιτάζει και χαμογελά
και πάλι το τρένο κυλά.
Ζωή μου, πήγες χαμένη.
Μες στη νύχτα, καμιά φορά,
κάποιος σε σταματά,
εκεί σαν φάντασμα χλωμός
ο παλιός σου στέκει εαυτός,
με πίκρα τώρα σε κοιτά
και τέλος κι αυτός προσπερνά.
Ζωή μου, πήγες χαμένη.
το τρένο σταματά,
μπροστά σαν φάντασμα ορθός
στις γραμμές είναι κάποιος τρελός
κοιτάζει και χαμογελά
και πάλι το τρένο κυλά.
Ζωή μου, πήγες χαμένη.
Μες στη νύχτα, καμιά φορά,
κάποιος σε σταματά,
εκεί σαν φάντασμα χλωμός
ο παλιός σου στέκει εαυτός,
με πίκρα τώρα σε κοιτά
και τέλος κι αυτός προσπερνά.
Ζωή μου, πήγες χαμένη.
×
![]()
