Ojciec się kiwa nad gemarą,
Ciągle zaczyna na nowo.
Wielką ma pewność, silną ma wiarę
Że cud jakiś zrobi Jehowa.
Matka się krząta koło jedzenia:
To tylko zupa jest wodna.
Nikt nie zrozumie głębi cierpienia
Matki, co dzieci jej głodne.
Siostra ceruje pończochę starą,
Braciszek spogląda w rycinę, [1]
Wszyscy wdychamy zupy parę
I połykamy [2] ślinę. [3]
Wysoko, na szafie schowany, kusi
Mały bochenek chleba,
Dla całej rodziny starczyć musi:
Dla wygłodzonych ust siedem.
Dwa lichtarze i modlitewnik
I święte biblie, tak drogie,
Stoją na półce ściennej [4], drzewnej,
Każą się modlić do Boga.
Siedzę przy oknie z szybą złamaną
I patrzę na [5] błotną ulicę.
Marzę o kraju słońcem skąpanym,
O złotym polu pszenicy.
Wiem, że gdzieś, daleko na morzem,
Jest kraj, gdzie Żydem być wolno.
Gdzie chłop żydowski ziemię orze,
Orkę, drogą gna polną.
Dzieci żydowskie zdrowe, wesołe,
Na obiad wołają matki.
Palmy słaniają cień dookoła,
W ogrodach pachną kwiatki.
Fale Jordanu rytmem płyną,
Tam, w dalekiej krainie.
A tutaj naród cały ginie
Marząc o Palestynie.
Tu, w getcie, giną ostatnie już
Potomki Jehudy Makabi.
Za drutem stoi niemiecki stróż
Gotowy strzelać i zabić.
Śnieg pada z deszczem zmieszany,
Niebo ołowiem grozi.
Wiatr miota oknem złamanym
Oddech i koście mrozi.
Tato wciąż jeszcze siedzi nad gemarą,
Mama przytula swe dzieci.
Siostra ceruje pończochę starą,
Jeszcze inny dzień minął w getcie.
Ciągle zaczyna na nowo.
Wielką ma pewność, silną ma wiarę
Że cud jakiś zrobi Jehowa.
Matka się krząta koło jedzenia:
To tylko zupa jest wodna.
Nikt nie zrozumie głębi cierpienia
Matki, co dzieci jej głodne.
Siostra ceruje pończochę starą,
Braciszek spogląda w rycinę, [1]
Wszyscy wdychamy zupy parę
I połykamy [2] ślinę. [3]
Wysoko, na szafie schowany, kusi
Mały bochenek chleba,
Dla całej rodziny starczyć musi:
Dla wygłodzonych ust siedem.
Dwa lichtarze i modlitewnik
I święte biblie, tak drogie,
Stoją na półce ściennej [4], drzewnej,
Każą się modlić do Boga.
Siedzę przy oknie z szybą złamaną
I patrzę na [5] błotną ulicę.
Marzę o kraju słońcem skąpanym,
O złotym polu pszenicy.
Wiem, że gdzieś, daleko na morzem,
Jest kraj, gdzie Żydem być wolno.
Gdzie chłop żydowski ziemię orze,
Orkę, drogą gna polną.
Dzieci żydowskie zdrowe, wesołe,
Na obiad wołają matki.
Palmy słaniają cień dookoła,
W ogrodach pachną kwiatki.
Fale Jordanu rytmem płyną,
Tam, w dalekiej krainie.
A tutaj naród cały ginie
Marząc o Palestynie.
Tu, w getcie, giną ostatnie już
Potomki Jehudy Makabi.
Za drutem stoi niemiecki stróż
Gotowy strzelać i zabić.
Śnieg pada z deszczem zmieszany,
Niebo ołowiem grozi.
Wiatr miota oknem złamanym
Oddech i koście mrozi.
Tato wciąż jeszcze siedzi nad gemarą,
Mama przytula swe dzieci.
Siostra ceruje pończochę starą,
Jeszcze inny dzień minął w getcie.
×
![]()
[2] połykany nel volume di Gila Flam (refuso)
[3] slinę nel volume di Gila Flam (refuso).
[4] sciennej nel volume di Gila Flam (refuso)
[5] nav nel volume di Gila Flam (refuso).