Ήλιος θα βγει
Μέσ' από τους κόρφους που στενάζουν.
Ήλιος θα βγει
Απ' τις φυλακές και τις χαράδρες.
Καθώς τα μυρμήγκια βγαίνουν
Απ' τα υπογεία τους κελιά.
Ήλιος τετράγωνος
Στόματα των κανονιών να τον σκοτώσουνε.
Τον σημαδεύουν στου φρυδιού του το δρεπάνι
Κι όλο σκοντάφτουν στο νταμάρι του.
Λεβέντες θα βγουν από τις δίπλες του πόνου μας
Λεβέντες με χοντρές παλάμες
Θα χαρακώσουν τους μοχλούς και τα βαριά μας όνειρα
Χαράζοντας στο κούτελο της μέρας·
Θέλουμε να ζήσουμε.
Βιολιά θα βγουν απ' τα τυραννισμένα στέρνα μας,
Βιολιών χορδές θα γίνουν τα συρματοπλέγματα.
Φλογέρες θα γίνουν τα κόκκαλα τα τρυπημένα
Και θα στηθεί χορός ανεβαστός.
Παντρεύουμε την αλήθεια
Παντρεύουμε τη γη
Την καταφρονεμένη, τη μονάκριβη.
Παντρεύουμε το γέλιο της,
Το γάλα της, τις φλέβες της,
Με τα παιδιά μας.
Είχε χαράξει
Όταν πήρανε την αδελφή μας Αθηνά
Για εκτέλεση.
Από βραδύς της δώσαμε κρυφά δυο πορτοκάλια
Μα δεν τα 'φαγε.
Τα φίλησε με τόση λατρεία
Σα να κρύβαν στο χυμό τους
Όλη την Άνοιξη
Όλα τα ζουμερά νιάτα της γης.
Κι ύστερα τα 'κρυψε στο στήθος της
Στου κελιού της την άκρη είχε ζαρώσει σα φοβισμένο σκυλί
Ο θάνατος.
Κι αυτή του φώναζε·
Έλα Τίγρη, Αράπη, Τζακ!
Ψάχνοντας να βρει
Το σκυλίσιο του τ'όνομα.
Έλα να σου δείξω τα χνάρια της αλήθειας.
Έλα να μυρίσεις τα πορτοκάλια
Που έχω μέσα στο στήθος μου.
Είχε χαράξει.
Με πέντε ριπές κάρφωσαν
Ένα μεγάλο στήθος χωρίς να προσέξουν
Τα πορτοκάλια που χρυσίζαν
Κι ο χυμός τους ανακατώθηκε με το αίμα
Και τα κουκούτσια τους
Βρήκανε γη τιμημένη
Και γιόμισε ο τόπος πορτοκαλιές
Να κόβεις να κόβεις να μησώνονται
Τη Πρώτη Συμφωνία.
Μέσ' από τους κόρφους που στενάζουν.
Ήλιος θα βγει
Απ' τις φυλακές και τις χαράδρες.
Καθώς τα μυρμήγκια βγαίνουν
Απ' τα υπογεία τους κελιά.
Ήλιος τετράγωνος
Στόματα των κανονιών να τον σκοτώσουνε.
Τον σημαδεύουν στου φρυδιού του το δρεπάνι
Κι όλο σκοντάφτουν στο νταμάρι του.
Λεβέντες θα βγουν από τις δίπλες του πόνου μας
Λεβέντες με χοντρές παλάμες
Θα χαρακώσουν τους μοχλούς και τα βαριά μας όνειρα
Χαράζοντας στο κούτελο της μέρας·
Θέλουμε να ζήσουμε.
Βιολιά θα βγουν απ' τα τυραννισμένα στέρνα μας,
Βιολιών χορδές θα γίνουν τα συρματοπλέγματα.
Φλογέρες θα γίνουν τα κόκκαλα τα τρυπημένα
Και θα στηθεί χορός ανεβαστός.
Παντρεύουμε την αλήθεια
Παντρεύουμε τη γη
Την καταφρονεμένη, τη μονάκριβη.
Παντρεύουμε το γέλιο της,
Το γάλα της, τις φλέβες της,
Με τα παιδιά μας.
Είχε χαράξει
Όταν πήρανε την αδελφή μας Αθηνά
Για εκτέλεση.
Από βραδύς της δώσαμε κρυφά δυο πορτοκάλια
Μα δεν τα 'φαγε.
Τα φίλησε με τόση λατρεία
Σα να κρύβαν στο χυμό τους
Όλη την Άνοιξη
Όλα τα ζουμερά νιάτα της γης.
Κι ύστερα τα 'κρυψε στο στήθος της
Στου κελιού της την άκρη είχε ζαρώσει σα φοβισμένο σκυλί
Ο θάνατος.
Κι αυτή του φώναζε·
Έλα Τίγρη, Αράπη, Τζακ!
Ψάχνοντας να βρει
Το σκυλίσιο του τ'όνομα.
Έλα να σου δείξω τα χνάρια της αλήθειας.
Έλα να μυρίσεις τα πορτοκάλια
Που έχω μέσα στο στήθος μου.
Είχε χαράξει.
Με πέντε ριπές κάρφωσαν
Ένα μεγάλο στήθος χωρίς να προσέξουν
Τα πορτοκάλια που χρυσίζαν
Κι ο χυμός τους ανακατώθηκε με το αίμα
Και τα κουκούτσια τους
Βρήκανε γη τιμημένη
Και γιόμισε ο τόπος πορτοκαλιές
Να κόβεις να κόβεις να μησώνονται
Τη Πρώτη Συμφωνία.
×
![]()
Note for non-Italian users: Sorry, though the interface of this website is translated into English, most commentaries and biographies are in Italian and/or in other languages like French, German, Spanish, Russian etc.
