Τὰ πιὸ ὡραῖα παραμύθια
ἀπ’ ὅσα μοὖχεις διηγηθεῖ
ἂχ εἶν’ ἐκεῖνα ποὺ μιλοῦσαν
γιὰ τὰ παιδιὰ ποὒχουν χαθεῖ
ἂχ εἶν’ ἐκεῖνα ποὺ μιλοῦσαν
γιὰ τὰ παιδιὰ ποὒχουν χαθεῖ.
Γιὰ τὰ παιδιὰ ποὺ χάθηκαν
στὸ στοιχειωμένο δάσος
στὶς λίμνες, στὸ βορρᾶ
γιὰ τὰ παιδιὰ ποὺ χάθηκαν
στοῦ δράκου τὸ πηγάδι,
στῆς στρίγκλας τὴ σπηλιά.
Σὲ συμμορίες μὲ ζητιάνους
σὲ ἀχυρώνες καὶ σ’ αὐλὲς
καὶ σὲ καράβια τοῦ πελάγους
μὲ λαθρεμπόρους πειρατὲς
καὶ σὲ καράβια τοῦ πελάγους
μὲ λαθρεμπόρους πειρατές.
Γιὰ τὰ παιδιὰ ποὺ τἄσυραν
στῆς Ἀφρικῆς τὶς ἀγορές
ἐμπόροι καὶ ληστὲς
καὶ φοβισμένα κι ὀρφανά
στὴ Σμύρνη καὶ στὴ Βενετιὰ
τὰ πιάσαν οἱ φρουρές.
Ψωμὶ ζητήσαν τοῦ φουρνάρη
λίγο νερὸ τοῦ καφετζῆ
τὰ διώχνει ὁ πρῶτος μ’ ἕνα φτυάρι
κι ὁ ἄλλος λύνει τὸ σκυλὶ
τὰ διώχνει ὁ πρῶτος μ’ ἕνα φτυάρι
κι ὁ ἄλλος λύνει τὸ σκυλί.
Στὶς λυπημένες πολιτείες
πέφτει μιὰ κίτρινη βροχὴ
στὸ σῶμα μου ἔχω ἀνατριχίλες
καὶ τὄνα δόντι μοῦ πονεῖ
στὸ σῶμα μου ἔχω ἀνατριχίλες
καὶ τὄνα δόντι μοῦ πονεῖ.
Τὸ γράμμα σου δέκα σελίδες
πάλι ἡ ἴδια συμβουλὴ
μοῦ λὲς στὸ σπίτι νὰ γυρίσω
μοῦ λὲς ν’ ἀλλάξω πιὰ ζωὴ
μοῦ λὲς στὸ σπίτι νὰ γυρίσω
μοῦ λὲς ν’ ἀλλάξω πιὰ ζωή.
Ὀμίχλη πέφτει στὶς σκεπὲς
φεύγουν οἱ φάτσες σὰν σκιὲς
καὶ τρέμει τὸ κερὶ
φωτιὲς ἀνάβουν στὶς ἀκτὲς
μέσα στ’ αὐτιά μου ἀκούω στριγκλιὲς
καὶ τρέμω σὰν πουλί.
ἀπ’ ὅσα μοὖχεις διηγηθεῖ
ἂχ εἶν’ ἐκεῖνα ποὺ μιλοῦσαν
γιὰ τὰ παιδιὰ ποὒχουν χαθεῖ
ἂχ εἶν’ ἐκεῖνα ποὺ μιλοῦσαν
γιὰ τὰ παιδιὰ ποὒχουν χαθεῖ.
Γιὰ τὰ παιδιὰ ποὺ χάθηκαν
στὸ στοιχειωμένο δάσος
στὶς λίμνες, στὸ βορρᾶ
γιὰ τὰ παιδιὰ ποὺ χάθηκαν
στοῦ δράκου τὸ πηγάδι,
στῆς στρίγκλας τὴ σπηλιά.
Σὲ συμμορίες μὲ ζητιάνους
σὲ ἀχυρώνες καὶ σ’ αὐλὲς
καὶ σὲ καράβια τοῦ πελάγους
μὲ λαθρεμπόρους πειρατὲς
καὶ σὲ καράβια τοῦ πελάγους
μὲ λαθρεμπόρους πειρατές.
Γιὰ τὰ παιδιὰ ποὺ τἄσυραν
στῆς Ἀφρικῆς τὶς ἀγορές
ἐμπόροι καὶ ληστὲς
καὶ φοβισμένα κι ὀρφανά
στὴ Σμύρνη καὶ στὴ Βενετιὰ
τὰ πιάσαν οἱ φρουρές.
Ψωμὶ ζητήσαν τοῦ φουρνάρη
λίγο νερὸ τοῦ καφετζῆ
τὰ διώχνει ὁ πρῶτος μ’ ἕνα φτυάρι
κι ὁ ἄλλος λύνει τὸ σκυλὶ
τὰ διώχνει ὁ πρῶτος μ’ ἕνα φτυάρι
κι ὁ ἄλλος λύνει τὸ σκυλί.
Στὶς λυπημένες πολιτείες
πέφτει μιὰ κίτρινη βροχὴ
στὸ σῶμα μου ἔχω ἀνατριχίλες
καὶ τὄνα δόντι μοῦ πονεῖ
στὸ σῶμα μου ἔχω ἀνατριχίλες
καὶ τὄνα δόντι μοῦ πονεῖ.
Τὸ γράμμα σου δέκα σελίδες
πάλι ἡ ἴδια συμβουλὴ
μοῦ λὲς στὸ σπίτι νὰ γυρίσω
μοῦ λὲς ν’ ἀλλάξω πιὰ ζωὴ
μοῦ λὲς στὸ σπίτι νὰ γυρίσω
μοῦ λὲς ν’ ἀλλάξω πιὰ ζωή.
Ὀμίχλη πέφτει στὶς σκεπὲς
φεύγουν οἱ φάτσες σὰν σκιὲς
καὶ τρέμει τὸ κερὶ
φωτιὲς ἀνάβουν στὶς ἀκτὲς
μέσα στ’ αὐτιά μου ἀκούω στριγκλιὲς
καὶ τρέμω σὰν πουλί.
×
![]()
Note for non-Italian users: Sorry, though the interface of this website is translated into English, most commentaries and biographies are in Italian and/or in other languages like French, German, Spanish, Russian etc.
