1. Ο εφιάλτης της Περσεφόνης
Μαρία Φαραντούρη
Μαρία Φαραντούρη
Ανδρέας Εμπειρίκος, Ελευσίνα (1955)
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
2. Η Μάγδα
Μαρία Φαραντούρη
Μαρία Φαραντούρη
Οι φωτογράφοι σκυθρωποί
άνεργοι τώρα οι μαστρωποί
κι η Μάγδα μες στα μαγαζιά της
δείχνει στον κόσμο τα βυζιά της.
Έγινε η πόλη σαν κουρέλι
κανείς δεν ξέρει πια τι θέλει
κι όπου το μάτι να γυρίσεις
τη δυστυχία θ' αντικρύσεις.
Επαναστάτες με σφυριά
σπάσαν την πόρτα τη βαριά
και προχωράν στους άδειους δρόμους
με το πουκάμισο στους ώμους.
Όλοι κρατάνε την ανάσα
για τα φλουριά πού 'χουν στην κάσα
κι η Μάγδα πρώτη μες στις πρώτες
κλείνει την πόρτα στους προδότες.
Εκείνη κρίνει τους μισούς
τους άλλους κρίνει ο Ιησούς
και τους μιλά μ' απελπισία
για τη Δευτέρα Παρουσία.
Αίμα η καρδιά της Μάγδας στάζει
μα ο νικημένος δεν προστάζει
και μόνη μες στην κάμαρά της
θάβει για πάντα τα όνειρά της.
3. Το άλογο του Ομέρ Βρυώνη
Διονύσης Σαββόπουλος και Μελίνα Μερκούρη
Διονύσης Σαββόπουλος και Μελίνα Μερκούρη
Ευγένιος Ντελακρουά: ο Ομέρ Βρυώνης
Τ' άλογο τ' άλογο Ομέρ Βρυώνη
δες το κορίτσι μου πόσο κρυώνει
έλα ν' ανέβουμε κι απόψε στ' άστρα
για να της φέρουμε χρυσή θερμάστρα.
Τ' άλογο τ' άλογο Ομέρ Βρυώνη
φέρ' το τσεκούρι μου και το πριόνι
και πάμε γρήγορα να κόψω ξύλα
γιατί έχει σύγκρυο κι ανατριχίλα.
Τ' άλογο τ' άλογο Ομέρ Βρυώνη
τούτο το σύννεφο μ' εξαγριώνει
και το κορίτσι μου προσμένει πάντα
μ' ένα θερμόμετρο που λέει σαράντα.
4. Ο αμνός του Θεού
Μαρία Φαραντούρη
Μαρία Φαραντούρη
Λύκοι πατήσαν το φεγγάρι
και πήραν του Θεού τ' αρνί
καντήλι και προσκυνητάρι
και παρηγόρια μου στερνή.
Donde vas
cordero de Dios
querido?
Μ' άστρα μεγάλα και λυχνάρια
θα βγουν αντάρτες κυνηγοί
τα ματωμένα του τ' αχνάρια
να σημαδέψουνε στη γη.
Donde vas
cordero de Dios
herido?
Κι εγώ στο ψήλωμα τ' ʼη-Γιάννη
θα σπάσω τα καμπαναριά
βαφτιστικέ του Μακρυγιάννη
κορυδαλέ του Μπαταριά.
Donde vas
cordero de Dios
perdido?
5. Χρησμοί της Σίβυλλας Μαρία Φαραντούρη
Βέγιαλα λαλά λεγιά
βάλαλα λεγιά λαλά!
Απ' της μάνας μου το μήτρα
έχω μάθει ν' αγρυπνώ
καίω θειάφι μες στη χύτρα
και διαβάζω τον καπνό.
Όποιος ψηλά δεν πέταξε δεν ξέρει τί 'ναι κάστρο
κι όποιος το φως δεν άγγιξε ποτέ δεν γίνεται άστρο.
Βέγιαλα λαλά λεγιά
βάλαλα λεγιά λαλά!
Την πιστή μου κουκουβάγια
κάθε νύχτα τη ρωτώ
και μασώντας άγια βάγια
σ' άλλα σύνορα πετώ.
Όποιος τον πόνο γνώρισε θά 'χει αδερφό τον πόνο
κι όποιος φοβάται το θάνατο θα τον σηκώνει στον ώμο.
Βέγιαλα λαλά λεγιά
βάλαλα λεγιά λαλά!
Το παλιό μου το κιτάπι
έχει ξεθωριάσει πια
ποιός θυμάται την αγάπη
ποιός πιστεύει σ' ανθρωπιά;
Μα η αγάπη
θα ξαναζήσει πάλι με τον πόνο της
το γκρέμισμά της πάλι θ' αντικρύσει
θα δει να χάνονται όλα κι όμως πάντα
με το σκοτάδι μπρος σκοτάδι πίσω της
πάντα και πάλι και ξανά
πάντα θα ζει και πάντα θά 'ναι αγάπη.
6. Cundu luna vini (Όταν βγαίνει το φεγγάρι)
Μαρία Φαραντούρη και Ηλίας Λιούγκος
Μαρία Φαραντούρη και Ηλίας Λιούγκος
Ό,τι και να γίνει
ό,τι και να λάχει
κούντου λούνα βίνι
τραγουδάν οι Βλάχοι.
Φίλοι στην ειρήνη
σύντροφοι στη μάχη
κούντου λούνα βίνι
τραγουδάν οι Βλάχοι.
Κούντου λούνα βίνι
κι ό,τι θέλει ας γίνει.
Κλαιν οι βεδουΐνοι
σκούζουν οι φελλάχοι
και στην Παλαιστίνη
καίγονται μονάχοι.
Θρύψαλο η σελήνη
στη μεγάλη ράχη
κούντου λούνα βίνι
τραγουδάν οι Βλάχοι.
Κούντου λούνα βίνι
κι ό,τι θέλει ας γίνει.
Φως και καλωσύνη
γιε μου δεν υπάρχει
ρίχνουν στο καμίνι
και τον Πατριάρχη.
Μαύρισαν οι κρίνοι
ράγισαν οι βράχοι
κούντου λούνα βίνι
τραγουδάν οι Βλάχοι.
Κούντου λούνα βίνι
κι ό,τι θέλει ας γίνει.
7. Η προσευχή της παρθένου
Μελίνα Μερκούρη
Μελίνα Μερκούρη
Μ' είκοσι φθινόπωρα και άνοιξη καμμία
απ' την Υπάτη τό 'σκασα και πήγα στη Λαμία.
Ήμουν μικρούλα κι άπραγη και δροσερή κι ωραία
πως τό 'παθα μανούλα μου κι αγάπησα εκδορέα.
Το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη
γι' αυτό και ο Αλή Πασάς έπνιξε τη Φροσύνη.
Στο δρόμο μου σφυρίζανε και με φωνάζαν Γκόλφω
μα ευτυχώς τον Τάσο μου τον λέγανε Ροδόλφο.
Ήμουν ψηλή κι ανάλαφρη κι αφράτη και μοιραία
πως έμπλεξα μανούλα μου με τέτοιο διαφθορέα.
Το γαρ πολυ του έρωτος γεννά παραφροσύνη
γι' αυτό κι οι νέοι μουσικοί θαυμάζουν τον Ροσίνι.
Από σκαλί σ' άλλο σκαλί κι από φιλί σε πάθος
πήρα σοκάκι ανάποδα και μονοπάτι λάθος.
Κι απ' το Ροδόλφο στο Μηνά κι απ' τον Κοσμά στον Πάνο
πελάγωσα μανούλα μου και τώρα τι να κάνω.
Το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη
το διάβασα στον Παλαμά, το βρήκα στον Δροσίνη.
8. Ελλαδογραφία
Μίκης Θεοδωράκης
Μίκης Θεοδωράκης
9. Ο ιππότης κι ο θάνατος
Ηλίας Λιούγκος
Ηλίας Λιούγκος
×
![]()
Note for non-Italian users: Sorry, though the interface of this website is translated into English, most commentaries and biographies are in Italian and/or in other languages like French, German, Spanish, Russian etc.
