Dimos Moutsis / Δήμος Μούτσης Dimos Moutsis (Δήμος Μούτσης) è nato il 2 agosto 1938 al Pireo. E' considerato uno dei più significativi compositori greci contemporanei. Da bambino si dedicava al violino mentre più tardi studiò musica classica al Conservatorio di Atene.
Cominciò come strumentista in incisioni di grandi compositori come Manos Hatzidakis. Fece ingresso nel territorio della discografia nel dicembre del 1966 con la circolazione di piccoli dischi a 45 giri. Il suo primo LP fuscì nel 1968 su versi di Nikos Gatsos con il titolo "Κάποιο καλοκαίρι" (Capio kalokeri/Un'estate); mentre l'anno seguente circolò il secondo, "Ένα Χαμόγελο" (Ena hamòghelo/Un sorriso).
Seguirono poi "Άγιος Φεβρουάριος" (Aghios Fevrouarios/San Febbraio), 1971 su testi di Manos Eleftherìou con interpreti Dimitris Mitropanos e Petrì Salpea, "Συνοικισμός Α' (Sinikismòs Protos/Quartiere n°1) nel 1972, "Στροφές" (Strofès/Svolte) nel 1973 con Viki Moskolioù e Adonis Kaloyannis, e "Μαρτυρίες" (Martirìes/Testimonianze) nel 1974 con Manolis Mitsiàs, Hristos Lettonòs e Vassilikì Lavina. In "Τετραλογία" (Tetraloghìa/Tetralogia) del 1975 musicò poesie di Yannis Ritsos, Konstandinos Kavafis, Yorgos Seferis e Kostas Kariotakis. Gli anni Settanta si chiudono con gli album "Εργατική Συμφωνία" (Ergatikì Synphonia/Sinfonia del lavoratori) del 1976, basata sul lavoro teatrale "Απεργία" (Aperghìa/Sciopero) di Yorgos Skourtis e "Δρομολόγιο" (Dromologhio/Itinerario) del 1979 su versi di Nikos Gatsos e con l'interpretazione di Manolis Mitsiàs. Va sottolineato che, oltre le canzoni, compose musica per il teatro e il cinematografo.
Ha collaborato con cantanti significativi, come Grigoris Bithikotsis, Stamatis Kòkotas, Viki Moskolioù, Dìmitra Galàni, Manolis Mitsiàs, Dimitris Mitropanos, Sotirìa Bellou, Alkistis Protopsalti, Haràlambos Garganourakis, Adonis Kaloyannis, Dèmis Roùssos e altri. Collaborò inoltre con importanti parolieri come Lefteris Papadòpoulos, Nikos Gatsos, Manos Eleftherìou, Pithagòras, Varvàra Tsimboùli e molti altri.
Ha collaborato con cantanti significativi, come Grigoris Bithikotsis, Stamatis Kòkotas, Viki Moskolioù, Dìmitra Galàni, Manolis Mitsiàs, Dimitris Mitropanos, Sotirìa Bellou, Alkistis Protopsalti, Haràlambos Garganourakis, Adonis Kaloyannis, Dèmis Roùssos e altri. Collaborò inoltre con importanti parolieri come Lefteris Papadòpoulos, Nikos Gatsos, Manos Eleftherìou, Pithagòras, Varvàra Tsimboùli e molti altri.
Nel 1974 il compositore si stacca gradualmente dalla corrente popolare degli anni Sessanta, cercando nuove forme sulla scena musicale internazionale. La breve collaborazione con Demis Roussos nel 1977 con la canzone "White Sails" modificherà definitivamente il suo stile rispetto a quello per cui era stato conosciuto nel periodo 1966-1973. Dal 1980 in poi, percorrendo un sentiero solitario nel quale la musica popolare d'arte incontra il rock, il jazz, il pop e il country, intensamente ispirato da importanti cantautori del rock, del folk e del blues com Bob Dylan, Joan Baez e Eric Clapton, comincia ad assorbire elementi rock, pop e da altre diverse forme musicali straniere, interpretando personalmente le canzoni e scrivendo contemporaneamente i versi e la musica. I dischi che circolarono "Φράγμα" (Fragma/Barriera, 1981), "Ενέχυρο" (Enèhiro/Ingaggio, 1983), "Να!" (Nà!/Ecco!,1987), "Για πούλημα λοιπόν" (Ghià poùlima lipòn/Da vendere insomma, 1994) sono un tipico esempio del suo ultimo lavoro come compositore, paroliere e cantante, lavoro che si completa con "Ταξιδιώτη του παντός" (Taxidioti tou pandòs/Viaggiatore dell'universo) con interprete Nana Moùskouri nel 1990 e con un concerto all' Erodio nell'estate del 1999 con fondamentali interpreti, lui stesso, Dìmitra Galàni, Dimitris Mitropanos e il soprano Giulia Souglakou.
(Trad. da: http://mousikorama.gr/site/biography/230-moutsis
a cura di gpt)

Δήμος Μούτσης
Ταξιδιώτης του παντός
Ο Δήμος Μούτσης γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου 1938 στον Πειραιά. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες συνθέτες.
Από μικρός μελετούσε βιολί ενώ αργότερα σπούδασε κλασσική μουσική στο Ωδείο Αθηνών. Ξεκίνησε ως μουσικός σε δίσκους μεγάλων συνθετών όπως ο Μάνος Χατζιδάκις. Στη συνέχεια μπήκε δυναμικά στον χώρο της δισκογραφίας τον Δεκέμβριο του 1966 με την κυκλοφορία μικρών δίσκων των 45 στροφών. Ο πρώτος μεγάλος δίσκος που έβγαλε ήταν το 1968 σε στίχους του Νίκου Γκάτσου με τίτλο "Κάποιο καλοκαίρι", ενώ τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος, "Ένα Χαμόγελο". Ακολούθησαν επίσης: "Άγιος Φεβρουάριος" (1971) σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου με ερμηνευτές τον Δημήτρη Μητροπάνο και την Πετρή Σαλπέα, "Συνοικισμός Α'" (1972), "Στροφές" (1973) με την Βίκυ Μοσχολιού και τον Αντώνη Καλογιάννη και "Μαρτυρίες" (1974) με τους Μανώλη Μητσιά, Χρήστο Λεττονό και Βασιλική Λαβίνα. Στην "Τετραλογία" του 1975 μελοποίησε ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου, του Κωνσταντίνου Καβάφη, του Γιώργου Σεφέρη και του Κώστα Καρυωτάκη. Η δεκαετία του 1970 κλείνει με τα άλμπουμ "Εργατική Συμφωνία" (1976) βασισμένη στο θεατρικό έργο "Απεργία" του Γιώργου Σκούρτη και "Δρομολόγιο" (1979) σε στίχους του Νίκου Γκάτσου με ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά. Πρέπει να σημειωθεί οτι εκτός από τραγούδια, έχει γράψει αρκετές φορές μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο.
Συνεργάστηκε με σημαντικούς τραγουδιστές, όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Σταμάτης Κόκκοτας, η Βίκυ Μοσχολιού, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Μανώλης Μητσιάς, ο Δημήτρης Μητροπάνος, η Σωτηρία Μπέλλου, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης, ο Αντώνης Καλογιάννης, o Ντέμης Ρούσος και άλλοι. Συνεργάστηκε επίσης και με σπουδαίους στιχουργούς και ποιητές όπως ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Νίκος Γκάτσος, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Πυθαγόρας, η Βαρβάρα Τσιμπούλη και άλλοι πολλοί.

Το 1974 ο συνθέτης απομακρύνεται σταδιακά από το λαϊκό ρεύμα της δεκαετίας του 1960 αναζητώντας νέες μορφές από την διεθνή μουσική σκηνή. Η σύντομη συνεργασία του με τον Ντέμη Ρούσο το 1977 με το τραγούδι "White Sails" θα αλλάξει εντελώς το μουσικό του ύφος σε σχέση μ' εκείνο που είχε γίνει γνωστός την περίοδο 1966-1973. Από το 1980 και ύστερα, βαδίζοντας σ' ένα μοναχικό σταυροδρόμι στο οποίο το λαϊκό έντεχνο συναντά την ροκ, την τζαζ, την ποπ και την κάντρυ, έντονα επηρρεασμένος απο διάσημους τραγουδοποιούς της ροκ, της φολκ και της μπλουζ όπως ο Bob Dylan, η Joan Baez και ο Eric Clapton, αρχίζει να ενσωματώνει στοιχεία από την ροκ, την ποπ και από διάφορες άλλες μορφές ξένης μουσικής, ερμηνεύοντας ο ίδιος τα τραγούδια και γράφοντας ταυτόχρονα τους στίχους και την μουσική. Οι δίσκοι που κυκλοφόρησαν ("Φράγμα", 1981), ("Ενέχυρο", 1983), ("Να!", 1987), ("Για πούλημα λοιπόν", 1994) είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα από την τελευταία προσωπική του δουλειά ως συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής, η οποία ολοκληρώνεται με τον "Ταξιδιώτη του παντός" με ερμηνεύτρια την Νάνα Μούσχουρη το 1990 και με μια συναυλία στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 1999 με βασικούς ερμηνευτές τον ίδιο, την Δήμητρα Γαλάνη, τον Δημήτρη Μητροπάνο και την υψίφωνο Τζούλια Σουγλάκου.

Δισκογραφία
Προσωπικοί Δίσκοι
1968 - Κάποιο καλοκαίρι
1969 - Ένα χαμόγελο
1971 - Άγιος Φεβρουάριος
1972 - Συνοικισμός Α
1973 - Στροφές
1973 - πρώτη εκτέλεση
1974 - Μαρτυρίες
1975 - Τετραλογία
1976 - Εργατική συμφωνία
1979 - Το δρομολόγιο
1980 - Χρυσές επιτυχίες
1981 - Φράγμα
1983 - Ενέχυρο
1987 - Να!
1987 - Πρώτες εκτελέσεις
1990 - Ταξιδιώτης
1994 - Για πούλημα λοιπόν
1999 - Ηρώδειο, Ζωντανή Ηχογράφηση
2000 - Σπάνιες ηχογραφίσεις (Μούτσιος Γιώργος)
2006 - Τα τραγούδια του Γιώργου Μούτση (remasters)
2007 - 14 μεγάλα τραγούδια

Βιβλία

‘’Μια φυσαρμόνικα που κλαίει’’ απο τις εκδόσεις ‘’Μετρονόμος’’