Il mio nemico
Daniele Silvestri| La versione russa di "Duduschenka" (Elena Dudukina), coadiuvata... | |
| MÓJ WRÓG Póki masz jeszcze czas, strzelaj i nie spudłuj; prawdopodobnie cel, który widzisz, jest tylko fortelem tego, który stojąc ci za plecami, ma nadzieję, że spróbujesz znów, bo przecież, koniec końców, potrzebuje tylko pretekstu. Szwindel polega na tym, że zawsze płaci ktoś inny; ktoś prowadzi dochodzenie, by zapobiec klęsce, ale – któż wie dlaczego – cokolwiek się zdarzy, w dalekim gmachu nikt nawet nie mrugnie okiem. Przyda się kozioł ofiarny, więc kogo obchodzi pierwszy lepszy frajer, który się nawinie. Przyda się kozioł ofiarny, więc kogo obchodzi pierwszy lepszy frajer, który się nawinie. Jeśli chcesz strzelać, strzelaj, ale nie spudłuj; prawdopodobnie cel, który widzisz, jest tylko fortelem tego, który stojąc ci za plecami, przysięga, że ma czyste sumienie, lecz pod tą farbą jest brudna ściana. Panuje dyktatura, lecz nie wiadomo gdzie; stąd nie widać, stąd nie widać. Panuje dyktatura, lecz nie wiadomo gdzie; stąd nie widać, stąd nie widać. Mój wróg nie ma munduru. Kocha broń, lecz jej nie używa. W kaburze ma karty Visa i gdy zabija, nie prosi o wybaczenie. Mój wróg nie ma munduru. Kocha broń, lecz jej nie używa. W kaburze ma karty Visa i gdy zabija, nie prosi o wybaczenie. I jeśli nie masz zasad moralnych, i jeśli nie masz pasji, jeśli nie ogarniają cię żadne wątpliwości, bo jedyne prawa, jakie chcesz mieć, to prawa własności (1), szczególnie jeśli chcesz prowadzić jakąś cholerną wojnę, nie prowadź jej w moim imieniu, nie prowadź jej w moim imieniu, bo nigdy mnie nie poprosiłeś o zezwolenie. Jeśli będziesz się bronił, nie rób tego w moim imieniu, bo nigdy mnie nie zapytałeś o zdanie. Póki masz jeszcze czas, strzelaj i nie spudłuj (zastrzel go, Piero, zastrzel go teraz) (2). Póki masz jeszcze czas, strzelaj i nie spudłuj (zastrzel go, Piero, zastrzel go teraz). Mój wróg nie ma munduru. Kocha broń, lecz jej nie używa. W kaburze ma karty Visa i gdy zabija, nie prosi o wybaczenie. Mój wróg nie ma munduru. Kocha broń, lecz jej nie używa. W kaburze ma karty Visa i gdy zabija, nie prosi o wybaczenie. Mój wróg nie ma imienia ani też religii, a władza go nie psuje, władza go nie psuje. Mój wróg przypomina mnie samego, jest jak ja: kocha rodzinę i dlatego bierze więcej niż daje. I się nie pomyli, a jeśli już, to zapłaci kto inny. A władza go nie psuje, władza go nie psuje. | МОЙ ВРАГ Поспеши бросить камень, если Ты уверен в своей мишени, Но, возможно, о выборе действий Ты когда-нибудь пожалеешь: Ты поймешь, что мишень-мираж и Что тебя «подставляет» кто-то, Что ты заново попадаешь Камнем в собственные ворота. Обвиняемые и судьи, Что порою врачуют язвы, Есть всегда. В Белом доме люди Нас когда-нибудь слышат разве? Нужен кто-то, кто самым первым Попрощается с головой. Дальше — проще: какое дело Кем был этот глупец молодой? Целься точно, бросая камень, Только цель — игра тех за нами, Кто, ни капли не беспокоясь, Уверяют: чиста их совесть. Спрятана за цветным фасадом Стен убогость — от наших взглядов. Так же спрятана диктатура: Всем известно, что где-то рядом, Только что это за фигура, — Непонятно. А знать бы надо. Неожиданнее сюрприза То, что форму мой враг не носит: В кобуре его — карточки VISA, Убивает — прощенья не просит. Если совесть не потревожит, Страсть чужда тебе, как и тайна, И сомненья тебя не сгложат, Ведь единственного оправданья Ищещь ты — оправданья деньгами, — То, задумывая сраженья, Помни: я не давал согласья, Ты не спрашивал разрешенья Никогда на мое участье. Бросай же камень в подходящий час: Немедленно, сегодня же, сейчас! Стреляй, раз выпал этот дивный шанс, «Стреляй же, Пьeро, и стреляй сейчас!» Неожиданнее сюрприза То, что форму мой враг не носит: В кобуре его — карточки VISA, Убивает — прощенья не просит. Враг мой имени не имеет, И от власти он не стареет. И покажется странным, может, Что мы в чем-то с врагом похожи: Он семью свою любит тоже. Даст немного — получит больше. Даже если он ошибется, Тот, кто платит, всегда найдется. Враг мой совести не имеет И от власти не постареет. |
(2) cytat z piosenki La guerra di Piero