Itaca
Lucio DallaLa versione greca di Dionysis Savvopoulos (1997) | |
ΙΘΑΚΗ | ΙΘΑΚΗ |
Καπετάνιε εσύ που έχεις Των αθάνατων την μοίρα Σκέπτικες ποτέ το ναύτη Που κρατάει δίψα και πείνα; Πριγκιπούλες σαν σε βλέπουν Θα προδίναν τους πατέρες Μα η γυναίκα του ναυτή σου Δεν ελπίζει πια άσπρες μέρες | Καπετάνιε που ατενίζεις το υψηλό σου πεπρωμένο είδες άραγε ποτέ σου το ναυτάκι το καημένο; Από διάφορα λιμάνια βγήκες ανανεωμένος μα η γυναίκα αυτού του δόλιου λέει πως είναι πεθαμένος. |
Σπίτι μου σπίτι μου σπίτι μου Στην Ιθάκη τo έχω όχι αλλού Σπίτι μου σπίτι μου σπίτι μου Κι απ'το πέλαο σπίτι ας γυρίσω Γυρίσω γυρίσω γυρίσω | Ιθάκη, Ιθάκη, Ιθάκη στο σπίτι μου θέλω να γυρίσω. Ιθάκη, Ιθάκη, Ιθάκη στο σπιτάκι μου θέλω να πάμε. Φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι. |
Δε πληρώνεις συ τις ύβρες Στους θεούς κε στους ανθρώπους Τις πληρώνω εγώ σαν κλέβεις Απ'τ' υπάρξη μου τους χρόνους Καπετάνιε σαν πεθάνεις Θα ναι ο υιός σου ο βασιλιάς 'Οταν με θα πάρει ο Χάρος Θα φαν' πέτρες τα παιδιά | Οι δικές σου οι αγωνίες ως και μένα μ’ ακουμπούσαν αλλά στη δική μου θλίψη οι θεοί χασκογελούσαν. Καπετάνιε ο θάνατός σου κάνει πλούσιους κληρονόμους μα αν πεθάνουν οι δικοί μου θα ψοφήσουνε στους δρόμους. |
Σπίτι μου σπίτι μου σπίτι μου Στην Ιθάκη το έχω όχι αλλού Σπίτι μου σπίτι μου σπίτι μου Κι απ'το πέλαο σπίτι ας γυρίσω Γυρίσω γυρίσω γυρίσω | Ιθάκη, Ιθάκη, Ιθάκη τι μαύρες φουρτούνες περνάμε. Ιθάκη, Ιθάκη, Ιθάκη στο ουράνιο μας σπίτι να πάμε. Γυρνάμε. |
Καπετάνιε που διαλύεις 'Ολα σου με πονηριά Πλήσιασε στιγμή ο νους σου Στου στρατιώτη την δειλιά; Μα η δειλία μα ο φόβος Κρίβουν πάντα αμφιβολίες Εάν υπήρχαν άκτες πέρα Πάμε, κυρ, κι ετούτη μέρα | Καπετάνιε δεξιοτέχνη είναι το έργο που σε σώνει αλλά σκέψου και για μένα που ο φόβος με πλακώνει, ένας φόβος που με κάνει να γελώ και να λυπάμαι μα αν υπάρχει ακόμα ο κόσμος είμαι έτοιμος και πάμε. |
Σπίτι μου σπίτι μου σπίτι μου Στην Ιθάκη το έχω όχι αλλού Σπίτι μου σπίτι μου σπίτι μου Κι απ'το πέλαο σπίτι ας γυρίσω Γυρίσω γυρίσω γυρίσω | Ιθάκη, Ιθάκη, Ιθάκη στο σπίτι μου θέλω να γυρίσω. Ιθάκη, Ιθάκη, Ιθάκη στο σπιτάκι μου θέλω να πάμε. Γερνάμε, γερνάμε, γερνάμε. |