Oltre il ponte
CantacronacheOriginal | Traduzione in esperanto di ZugNachPankow |
OLTRE IL PONTE O ragazza dalle guance di pesca, O ragazza dalle guance d'aurora, Io spero che a narrarti riesca La mia vita all'età che tu hai ora. Coprifuoco: la truppa tedesca La città dominava. Siam pronti. Chi non vuole chinare la testa Con noi prenda la strada dei monti. Silenziosi sugli aghi di pino, Su spinosi ricci di castagna, Una squadra nel buio mattino Discendeva l'oscura montagna. La speranza era nostra compagna Ad assaltar caposaldi nemici Conquistandoci l'armi in battaglia Scalzi e laceri eppure felici. Avevamo vent'anni e oltre il ponte Oltre il ponte che è in mano nemica Vedevam l'altra riva, la vita, Tutto il bene del mondo oltre il ponte. Tutto il male avevamo di fronte, Tutto il bene avevamo nel cuore, A vent'anni la vita è oltre il ponte, Oltre il fuoco comincia l'amore. Non è detto che fossimo santi, L'eroismo non è sovrumano, Corri, abbassati, dài, balza avanti, Ogni passo che fai non è vano. Vedevamo a portata di mano, Dietro il tronco, il cespuglio, il canneto, L'avvenire d'un mondo più umano E più giusto, più libero e lieto. Avevamo vent'anni e oltre il ponte Oltre il ponte che è in mano nemica Vedevam l'altra riva, la vita, Tutto il bene del mondo oltre il ponte. Tutto il male avevamo di fronte, Tutto il bene avevamo nel cuore, A vent'anni la vita è oltre il ponte, Oltre il fuoco comincia l'amore. Ormai tutti han famiglia, hanno figli, Che non sanno la storia di ieri. lo son solo e passeggio tra i tigli Con te, cara, che allora non c'eri. E vorrei che quei nostri pensieri, Quelle nostre speranze d'allora, Rivivessero in quel che tu speri, O ragazza color dell'aurora. Avevamo vent'anni e oltre il ponte Oltre il ponte che è in mano nemica Vedevam l'altra riva, la vita, Tutto il bene del mondo oltre il ponte. Tutto il male avevamo di fronte, Tutto il bene avevamo nel cuore, A vent'anni la vita è oltre il ponte, Oltre il fuoco comincia l'amore. * | TRANS LA PONTO Ho persikevanga knabino Ho aŭrorevanga knabino mi esperas kiu mi povas al vi rakonti la mian vivon, je tia aĝo Vespersignalo, la germanaj soldatoj regis la urbon: "Ni estas pretaj" Kiu ne volas klini la kapon kun ni venu sur la montoj Silenta sur la pinpingloj sur dornoplenaj kaŝtanŝeloj partizanskipo, en la malluma mateno malsupreniris la malluma monto La espero estis nia kunulo dum ni atakas malamikaj apogpunktoj konkere la armiloj en la batalo senŝuaj, ŝiritaj, sed feliĉaj Ni aĝas dudek jarojn, kaj trans la ponto trans la ponto, de la malamiko havata ni vidis la kontraŭan bordon, la vivon la tutan bono en la mondo, trans la ponto La tutan malbonon ni havis kontraŭe La tutan bonon ni havis en la koro La vivo estas trans la ponto Trans la ponto komencas la amo Sed ni ne estis sanktuloj La heroeco ne estas superhoma Kuru, kliniĝu, kuraĝu, saltu antaŭe ĉiu paŝon kiu vi faras, ne estas vana Ni vidis ĉemane malantaŭ la trunko, la arbusto, la kanejo la estonton, pli humanan mondon kaj pli justan, pli liberan, pli gajan Ja fine, kiu ajn havas familion, havas ĝefilojn kiu ne konas la freŝdatan historion Mi estas sola, kaj promeni inter la tilioj kun vi, karulo, kiu tiam ne estis Revivu tiujn nian pensojn tiujn nian esperojn en tion kion vi esperas ho aŭrorevanga knabino Ni aĝas dudek jarojn, kaj trans la ponto trans la ponto, de la malamiko havata ni vidis la kontraŭan bordon, la vivon la tutan bono en la mondo, trans la ponto La tutan malbonon ni havis kontraŭe La tutan bonon ni havis en la koro La vivo estas trans la ponto Trans la ponto komencas la amo |
* In alcune versioni l'ultimo ritornello viene ripetuto. |