Language   

La pianura dei sette fratelli

Gang
Back to the song page with all the versions


OriginalVersione in esperanto di ZugNachPankow
LA PIANURA DEI SETTE FRATELLILA EBENAĴO DE LA SEP FRATOJ
E terra, e acqua, e vento
Non c'era tempo per la paura,
Nati sotto la stella,
Quella più bella della pianura.
Avevano una falce
E mani grandi da contadini,
E prima di dormire
Un padrenostro, come da bambini.
Tero, akvo, vento
Ne estis tempo por timi
Naskiĝintaj sub la stelo
tiiu plej multe bela en la ebenaĵo
Ili havis falĉilon
kaj grandajn manojn, kiel kamplaboristoj
Sette figlioli, sette,
di pane e miele, a chi li do?
Sette come le note,
Una canzone gli canterò.
Sep junuloj, sep
el pano kaj mielo, al kiu ilin mi donos?
Sep, kiel la notoj,
mi ilin kantos kanton.
E pioggia, e neve e gelo
e fola e fuoco insieme al vino,
e vanno via i pensieri
insieme al fumo su per il camino.
Avevano un granaio
e il passo a tempo di chi sa ballare,
di chi per la vita
prende il suo amore, e lo sa portare.
Pluvo, neĝo, malvarmego
Flugas la fajro kun la vino
Flugas la pensoj
kun la fumo
tra la kameno
Ili havis grenejon
kaj la tempe irmaniero
kiel tui kiu povas danci
tiu kiu je la talio
prenas ĝian amon,
kapablas ĝin porti.
Sette fratelli, sette,
di pane e miele, a chi li do?
Non li darò alla guerra,
all'uomo nero non li darò.
Sep fratoj, sep,
el pano kaj mielo, al kiu ilin mi donos?
Al la militio, ilin mi ne donos
al la nigra monstro, ilin mi ne donos
Nuvola, lampo e tuono,
non c'e perdono per quella notte
che gli squadristi vennero
e via li portarono coi calci e le botte.
Avevano un saluto
e, degli abbracci, quello più forte,
avevano lo sguardo,
quello di chi va incontro alla sorte.
Nubo, fulmo, tondro
Mi ne pardonu pri tiu nokto
dum ĝi la faŝismagadgrupanoj venis
kaj ilin elportis
per frapoj
Ili havis saluton
kaj la plej multe forta brakumoj,
ili havis la rigardo
de kiu baldaû mortis.
Sette figlioli, sette,
sette fratelli, a chi li do?
Ci disse la pianura:
Questi miei figli mai li scorderò.
Sep junuloj, sep,
sep fratoj, al kiu ilin mi donos?
La ebenaĵo diris al ni:
"Mi neniam forgesos ĉi tiu miajn filojn."
Sette uomini, sette,
sette ferite e sette solchi.
Ci disse la pianura:
I figli di Alcide non sono mai morti.
Sep homoj, sep
sep vundoj, sep sulokj
La ebenaĵo diris al ni:
"La filoj de Alcide neniam mortis"
E in quella pianura
Da Valle Re ai Campi Rossi
noi ci passammo un giorno
e in mezzo alla nebbia
ci scoprimmo commossi.
Tra tiu ebenaĵo
de Valle Re ĝis Capi Rossi
unu tago ni pasis
kaj meze en la nebulo
ni kortuŝiĝis.


Back to the song page with all the versions

Main Page

Note for non-Italian users: Sorry, though the interface of this website is translated into English, most commentaries and biographies are in Italian and/or in other languages like French, German, Spanish, Russian etc.




hosted by inventati.org