Ցորյանի ծովեր

Daniel Varujan / Դանիէլ Վարուժան

Originale	Traduzione italiana di Antonia Arslan
ՑՈՐՅԱՆԻ ԾՈՎԵՐ Հովե՜ր կ'ացնին. [1] Ու ցորյաններս հուշիկ հուշիկ կարթըննան. Իրենց խորքեն կը հոսի դող մ'անսահման: Գեղադալար կողերն ի վար բըլուրին Ծովե՜ր կ'անցնին: Հովե՜ր կ'ացնին. Ա՛յնքան կ'հորդի, կը կատղի դաշտը հուռթի` Որ պիտի հոն արածող ուլը խեղդի: Գոգին մեջեն ալետատան հովիտին Ծովե՜ր կ'անցնին: Հովե՜ր կ'անցնին. Ու ցորյանին պատմուճանները ծըփուն Մերթ կը պատռին, մերթ կը կարվին փողփողուն: Ըստվերի մեջ, լույսերու մեջ փրփրագին Ծովե՜ր կ'ացնին: Հովե՜ր կ'անցնին. Քիստերուն տակ կ'ալեծփին եղիներ` Ուր լուսնակն իր սափորին կաթն է հոսեր: Կալերեն գյուղ, գյուղեն մինչև աղորին Ծովե՜ր կ'անցնին: Հովե՜ր կ'անցնին. Զըմրուխտներով կը ծփա դաշտը անհուն: Ծիտը կ'երգե թառած ճյուղի մ'օրորուն` Մինչ իր տակեն ցորյաններու մոլեգին Ծովե՜ր կ'անցնին, Հովե՜ր կ'անցնին:	MARI DI GRANO Passano i venti – ed i miei grani dolcemente si risvegliano; per le loro vene scorre un fremito immenso. Giù dai fianchi verdeggianti del colle passano i mari. Passano venti – e straripa, tanto s’infuria, il turgido campo che morirà soffocato il capretto che vi pascola. Per il grembo della valle odeggiante passano mari. Passano venti – e si squarcia, si ricuce splendido il manto sventolante del grano. In mezzo all’ombra, tra le faville di luce Passano mari. Passano venti – sotto le spighe, dove la luna ha stillato il latte della sua anfora, ondeggiano i chicchi. Dalle aie fino al villaggio, dal villaggio al mulino passano mari. Passano i venti – e vibra di smeraldi il prato infinito. Canta il passero spra una spiga dondolante mentre sotto di lui, del grano infuriato passano i mari, passano i venti, passano i venti
[1] Hove՜r k'ac'nin. Vow c'voryannes hušik hušik kart'ynnan: Irenc' khork'en e p'vos doγ m'ansahman: Geγadalar koγern i var bylurin Tsove՜r kynknen: Hove՜r k'ac’nin. Aydk’an k'γordi, kzgay dašty hurrt’i ` Vor piti hon aracoγ uly kheghdi: Gogin neren aletatan hovitin Tsove՜r kynknen: Hove՜r k'anc’nin. Yev c’vorani patmučannery cynp’un Mert’y patrrum e, mert’ u karvin p’voγp’voγun: Yst vernagri, luyseru mej p’rp’ragin Tsove՜r k'ats’nin: Hove՜r k'anc’nin. K’isterun tak k'alashp’in yeγiner Ur lusnakn ir sap’vorin kat’n e hoser: Kaleren gyuγ, gyuγe minč’ev aghorin Tsove՜r kynknen: Hove՜r k'anc’nin. Zemrukhtnerov tsp’a dašty anhun: City k'yerge t’arrac šiwghi m'ororun Minč’ ir taken c’voryanneru molegin Tsove՜r kynknen, Hove՜r k'anc’nin.