Scura maja

Originale

La versione greca (credo di Δημήτρης Βράσκος / Dimítris Vrásk...

SCURA MAJA Scura maja, scura maja! Te si’ muort’ chigna facce? Mo me stracce trecce e facce, Mo me jatte ’ngoj’ a taja: Scura maja, scura maja! Primma tenea ’na casarella, Mo ’ntieng’ chiù reciette. Senza fuoche e senza liette, Senza pane e cumpanaja: Scura maja, scura maja! M’ha lasciata ’na famija Scàuza e nuda, appetitosa; E la notte ci sgeveja Vûne ju pane e i’ ne’ l’aja: Scura maja, scura maja! Ieri jeje a ju cumpare, A cerché la carité, Me feceje’ ‘na strellota Me menaje ’na staja: Scura maja, scura maja! Sci’ mmajtt’, sci’ mmajtt’, Quanno bene ch’ ’nt’ aje fatte! Pe’ lu scianghe de la jatta Pròpia straja m’aj’ a faja Scura maja, scura maja! E la notte a l’impruvisa, Quann’ durme, a l’ensaputa, Aja ’ntrà’ pe’ la caùta, Tutt’ le scianghe me t’aja vaja: Scura maja, scura maja! Stava grassa chinta a ’n’orsa, Me so’ fatta scecca scecca ’Nc’ è nu cone che me lecca, Chi me scaccia e chi m’abbaja: Scura maja, scura maja! A ju ciel’ che ’nci aje fatt’? A ju munne puverella, So’ remasta vudovella, Mo m’arraja, mo m’arraja: Scura maja, scura maja! Oh! ju ciele, famm’ascì, Pe’ marite nu struppone Ca se n’aje ju muntone, La cacciuna sempre abbaja: Scura maja, scura maja!

AMARA ME (ΘΑ Μ' ΑΓΑΠΑΣ) Βαλτοτόπια και μαύρη θάλασσα εσύ είσαι πεθαμένος κι εγώ τι θ' απογίνω σαν κουρέλια οι πλεξίδες μου πέφτουν στο πρόσωπό μου τα βαλτοτόπια τα βαλτοτόπια κι η μαύρη, μαύρη θάλασσα κι εγώ να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να σκοτωθώ να χαθώ. Είμαι μια ψυχή χαμένη ο άνθρωπός μας μ' άφησε για πάντα το σκυλί πια δεν γαυγίζει τα παραθύρια κλείσαν τα βαλτοτόπια τα βαλτοτόπια κι μαύρη, μαύρη θάλασσα κι εγώ να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να σκοτωθώ να χαθώ. Είχα κάποτε ένα καλυβάκι τώρα είμαι μόνη κι έρημη δίχως σπίτι και κρεβάτι δίχως ψωμί και συντροφιά τα βαλτοτόπια τα βαλτοτόπια κι μαύρη, μαύρη θάλασσα κι εγώ να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να σκοτωθώ να χαθώ.