Mury
Jacek Kaczmarski| Original | Traduzione in esperanto / Esperanto translation / Traduction... |
| MURY | Muroj |
| On natchniony i młody był, ich nie policzyłby nikt on im dodawał pieśnią sił, śpiewał że blisko już świt. Świec tysiące palili mu, znad głów podnosił się dym, Śpiewał, że czas by runął mur... Oni śpiewali wraz z nim: | Li inspirita kaj juna estis, Ilin kalkulus neniu Li ilin per kanzono plifortigadis, Li kantis, ke proksimas jam aŭroro. Milojn da kandeloj ekbruligis ili al li, El super iliaj kapoj eksupreniris fumo, Li kantis, ke jam temp' está, por ke falu la muro... Ili kantis kune kun li: |
| Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą i pogrzebią stary świat! Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą i pogrzebią stary świat! | Eltiru el la muroj ties dentojn – kradojn! Rompu la katenojn, disrompu la vipon! Kaj la muroj falos, falos, falos Kaj enterigos la malnovan modon! Eltiru el la muroj ties dentojn – kradojn! Rompu la katenojn, disrompu la vipon! Kaj la muroj falos, falos, falos Kaj enterigos la malnovan modon! |
| Wkrótce na pamięć znali pieśń i sama melodia bez słów niosła ze sobą starą treść, dreszcze na wskroś serc i głów. Śpiewali więc, klaskali w rytm, jak wystrzał poklask ich brzmiał, i ciążył łańcuch, zwlekał świt... On wciąż śpiewał i grał: | Baldaŭ parkere ili konis la kanzonon Kaj sole la melodio sen vortoj Alportadis la malnovan esencon, Tremetojn trans koroj kaj kapoj. Ili kantadis do, manfrapadis laŭ la ritmo, Kiel ekpafo sonis ilia aplaŭdo, Kaj pezis la ĉeno, malfruis la aŭroro... Li daŭre kantis kaj ludis: |
| Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą i pogrzebią stary świat! Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą i pogrzebią stary świat! | Eltiru el la muroj ties dentojn – kradojn! Rompu la katenojn, disrompu la vipon! Kaj la muroj falos, falos, falos Kaj enterigos la malnovan modon! Eltiru el la muroj ties dentojn – kradojn! Rompu la katenojn, disrompu la vipon! Kaj la muroj falos, falos, falos Kaj enterigos la malnovan modon! Fine ili rimarkis kiom estas da ili, Eksentis forton kaj tempon, Kaj kun la kanto pri proksima aŭroro Ili iris tra stratoj urbaj; Ili faligadis monumentojn kaj eltiradis pavimon – Tiu ĉi estas kun ni! Tiu estas kontraŭ ni! Kiu estas sole, tiu estas nia plej malbona malamiko! Kaj ankaŭ la kantisto estis sola. |
| Aż zobaczyli ilu ich, poczuli siłę i czas, i z pieśnią, że już blisko świt szli ulicami miast. Zwalali pomniki i rwali bruk - Ten z nami! Ten przeciw nam! Kto sam ten nasz najgorszy wróg! A śpiewak także był sam. | Li rigardis la konstantan homamasan marŝon, Li silentis aŭskultegante la bruon de la paŝoj, Kaj la muroj kreskis, kreskis, kreskis La ĉeno balancadis ĉe la kruroj... |
| Patrzył na równy tłumów marsz, Milczał wsłuchany w kroków huk, A mury rosły, rosły, rosły Łańcuch kołysał się u nóg... Patrzy na równy tłumów marsz, Milczy wsłuchany w kroków huk, A mury rosną, rosną, rosną Łańcuch kołysze się u nóg... | Li rigardas la konstantan homamasan marŝon, Li silentas aŭskultegante la bruon de la paŝoj, Kaj la muroj kreskas kreskas, kreskas La ĉeno balancadas ĉe la kruroj... |
