| Versione catalana di Miquel Pujadó dal suo disco “Pujadó can... |
CANZONE PER IL RIGATTIERE | CANÇÓ PER A UN CAMPEROL |
| |
Canto per te la mia canzone | És per a tu, aquesta cançó. |
tu il rigattiere, tu il mio barbone, | Tu, el camperol d’aquell racó, |
che m'hai dato un po’ da mangiare | que vas donar-me fusta, quan |
quando sono rimasto senza casa | el fred ja m’estava gelant. |
che mi hai dato un pezzo di pane duro | Tu, que em vas escalfar les mans |
quando le barbone che avevo in giro | quan els ganàpies dels voltants |
i signori e la gente per bene | -la gent com cal, gent de diner- |
mi avevano trattato peggio di un cane | m’havien deixat al carrer. |
Era soltanto un pezzo di pane | No va ser un foc gaire brillant |
ma è stato sufficiente per tirare avanti | -sols un grapat de branquillons- |
ed il suo profumo lo sento ancora: | p’rò m’espurneja encara al fons |
mi sembra di stare ancora a morsicarlo. | talment un foc de Sant Joan. |
| |
Tu il mio barbone, quando andrai di là | Tu, el camperol, quan moriràs, |
quando il Signore ti chiamerà | quan cap Enllà te n’aniràs, |
andrai dritto, tu e i tuoi baffoni | que el qui t’enterri, per poc preu, |
a stare in paradiso. | et dugui fins ‘Déu. |
| |
Canto per te la mia canzone | És per a tu, aquesta cançó. |
tu il rigattiere, tu il mio barbone, | Tu, la mestressa del racó, |
che mi hai dato il tuo cappotto vecchio | que em vas donar un crostó de pa |
quando ero stracciato e pieno di freddo | després de temps de dejunar, |
che mi hai fatto scaldare un po' le ossa | i em vas obrir el teu rebost, quan |
quando sono rimasto con niente addosso | tots els ganàpies del voltant |
quando hanno bruciato anche le panchine | -la gent com cal, de dret camí- |
ed io ero senza calze | fruïen en veure’m sofrir. |
Era soltanto un pezzo di straccio | No fou res més que un poc de pa, |
ma è stato sufficiente per tirare avanti | p’rò va saber escalfar-me el cor, |
ed il suo calore lo sento ancora | i em nodrirà fins a la mort |
mi sembra ancora di indossarlo. | com una mena de mannà. |
| |
Tu il mio barbone, quando andrai di là | Mestressa, quan tu moriràs, |
quando il Signore ti chiamerà | quan cap Enllà te n’aniràs, |
andrai dritto, tu e i tuoi baffoni | que el qui t’enterri, per poc preu, |
a stare in paradiso. | et dugui fins ‘Déu. |
| |
Canto per te la mia canzone | És per a tu, aquesta cançó. |
tu il rigattiere, tu il mio barbone | Tu, l’estranger d’aquell racó, |
che hai pianto e mi hai guardato | que em vas somriure un xic dolgut |
quando ero nascosto e mi hanno preso | quan se’m van endur detingut. |
che m'hai dato un po' del tuo cuore | Tu, que no vas picar de mans |
quando i padroni ed i commendatori | quan els ganàpies dels voltants |
hanno fatto e disfatto fra di loro | -la gent com cal, tot el ramat- |
ed hanno portato me a San Vittore | se’n reien, de veure’m lligat. |
Era soltanto un po' d'amore | No fou res més que un poc de mel, |
ma è stato sufficiente per tirare avanti | p’rò va saber escalfar-me el cor, |
ed il tuo sorriso lo vedo ancora | i hi brillarà fins a la mort |
come se fosse dipinto. | com brillen els astres al cel. |
| |
Tu il mio barbone, quando andrai di là | Tu, l’estranger, quan moriràs, |
quando il Signore ti chiamerà | quan cap Enllà te n’aniràs, |
andrai dritto, tu e i tuoi baffoni | que el qui t’enterri, per poc preu, |
a stare in paradiso. | et dugui fins ‘Déu. |