Περιμένοντας τοὺς βαρβάρους

Konstandinos Kavafis / Κωνσταντίνος Καβάφης

Originale

Traduzione polacca di Zygmunt Kubiak

ΠΕΡΙΜΈΝΟΝΤΑΣ ΤΟῪΣ ΒΑΡΒΆΡΟΥΣ Τί περιμένουμε στὴν ἀγορά συναθροισμένοι; Εἶναι οἱ βάρβαροι νὰ φθάσουν σήμερα. Γιατί μέσα στὴν Σύγκλητο μιὰ τέτοια ἀπραξία; Τί κάθοντ' οἱ Συγκλητικοὶ καὶ δὲν νομοθετοῦνε; Γιατί οἱ βάρβαροι θὰ φθάσουν σήμερα. Τί νόμους πιὰ θὰ κάμουν οἱ Συγκλητικοί; Οἱ βάρβαροι σὰν ἔλθουν θὰ νομοθετήσουν. Γιατί ὁ αὐτοκράτωρ μας τόσο πρωῒ σηκώθη, καὶ κάθεται στῆς πόλεως τὴν πιὸ μεγάλη πύλη στὸν θρόνο ἐπάνω, ἐπίσημος, φορῶντας τὴν κορώνα; Γιατί οἱ βάρβαροι θὰ φθάσουν σήμερα. Κι ὁ αὐτοκράτωρ περιμένει νὰ δεχθεῖ τὸν ἀρχηγό τους. Μάλιστα ἐτοίμασε γιὰ νὰ τὸν δώσει μιὰ περγαμηνή. Ἐκεῖ τὸν ἔγραψε τίτλους πολλοὺς κι ὀνόματα. Γιατί οἱ δυό μας ὕπατοι κ' οἱ πραίτορες ἐβγῆκαν σήμερα μὲ τὲς κόκκινες, τὲς κεντημένες τόγες· γιατί βραχιόλια φόρεσαν μὲ τόσους ἀμεθύστους, καὶ δαχτυλίδια μὲ λαμπρὰ γυαλιστερὰ σμαράγδια· γιατί νὰ πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια μ' ἀσήμια καὶ μαλάματα ἔκτακτα σκαλισμένα; Γιατί οἱ βάρβαροι θὰ φθάσουν σήμερα· καὶ τέτοια πράγματα θαμπόνουν τοὺς βαρβάρους. Γιατί κ' οἱ ἄξιοι ρήτορες δὲν ἔρχονται σὰν πάντα νὰ βγάλουνε τοὺς λόγους τους, νὰ ποῦνε τὰ δικά τους; Γιατί οἱ βάρβαροι θὰ φθάσουν σήμερα· κι αὐτοί βαριοῦντ' εὐφράδειες καὶ δημηγορίες. Γιατί ν' ἀρχίσει μονομιᾶς αὐτή ἡ ἀνησυχία κ' ἡ σύγχυσις. (Τὰ πρόσωπα τί σοβαρὰ ποὺ ἔγιναν). Γιατί ἀδειάζουν γρήγορα οἱ δρόμοι κ' οἱ πλατέες, κι ὅλοι γυρνοῦν στὰ σπίτια τους πολὺ συλλογισμένοι; Γιατί ἐνύχτωσε κ' οἱ βάρβαροι δὲν ἦλθαν. Καὶ μερικοὶ ἔφθασαν ἀπ' τὰ σύνορα, καὶ εἴπανε πὼς βάρβαροι πιὰ δὲν ὑπάρχουν. Καὶ τώρα τί θὰ γένουμε χωρὶς βαρβάρους, οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἦσαν μιὰ κάποια λύσις.

CZEKAJĄC NA BARBARZYŃCÓW Na cóż czekamy, zebrani na rynku? Dziś mają tu przyjść barbarzyńcy. Dlaczego taka bezczynność w senacie? Senatorowie siedzą — czemuż praw nie uchwalą? Dlatego że dziś mają przyjść barbarzyńcy. Na cóż by się zdały prawa senatorów? Barbarzyńcy, gdy przyjdą, ustanowią prawa. Dlaczego nasz cesarz zbudził się tak wcześnie i zasiadł — w największej z bram naszego miasta — na tronie, w majestacie, z koroną na głowie? Dlatego że dziś mają przyjść barbarzyńcy. Cesarz czeka u bramy, aby tam powitać ich naczelnika. Nawet przygotował obszerne pismo, które chce mu wręczyć — a wypisał w nim wiele godności i tytułów. Czemu dwaj konsulowie nasi i pretorzy przyszli dzisiaj w szkarłatnych, haftowanych togach? Po co te bransolety, z tyloma ametystami, i te pierścienie z blaskiem przepysznych szmaragdów? Czemu trzymają w rękach drogocenne laski, tak pięknie srebrem inkrustowane i złotem? Dlatego że dziś mają przyjść barbarzyńcy, a takie rzeczy barbarzyńców olśniewają. Czemu retorzy świetni nie przychodzą, jak zwykle, by wygłaszać oracje, które ułożyli? Dlatego że dziś mają przyjść barbarzyńcy, a ich nudzą deklamacje i przemowy. Dlaczego wszystkich nagle ogarnął niepokój? Skąd zamieszanie? (Twarze jakże spoważniały.) Dlaczego tak szybko pustoszeją ulice i place? Wszyscy do domu wracają zamyśleni. Dlatego że noc zapadła, a barbarzyńcy nie przyszli. Jacyś nasi, co właśnie od granicy przybyli, mówią, że już nie ma żadnych barbarzyńców. Bez barbarzyńców — cóż poczniemy teraz? Ci ludzie byli jakimś rozwiązaniem.