Originale | Versione italiana di Riccardo Venturi
7 maggio 2012 |
ΑΠΟΜΌΝΩΣΗ (Ο ΆΝΕΜΟΣ ΓΈΝΝΗΣΕ ΤΗ ΝΎΧΤΑ) | ISOLAMENTO (IL VENTO GENERÒ LA NOTTE) |
| |
Ο άνεμος γέννησε τη νύχτα και το πέλαγος | Il vento generò la notte e l'immenso oceano, |
κι έγινε θάλασσα και γνώρισε η θάλασσα το βάθος της. | si fece mare, e il mare conobbe la sua profondità. |
Κι η νύχτα γέννησε τα δέντρα και τη χλόη | E la notte generò gli alberi e l'erba |
κι έγινε ουρανός και πουλιά τ' ουρανού και πανσέληνος | e si fece cielo, uccelli del cielo e plenilunio, |
κι έγινε φως και γνώρισε το φως τη λάμψη του. | e si fece luce, e la luce conobbe il suo splendore. |
Ημέρες δύο. | Giorni due. |
| |
Ο άνεμος γέννησε την πίκρα και τη μουσική | Il ventò generò l'amarezza e la musica, |
κι έγινε δάκρυ και γέννησε το δάκρυ τα μάτια μας | si fece lacrima, e la lacrima conobbe i nostri occhi. |
κι η πίκρα γέννησε τις εποχές και τα πουλιά | E l'amarezza generò le epoche e gli uccelli, |
και γέμισαν τα όρη άγρια ζώα, ερπετά και χρώματα | e si riempirono i monti di bestie, di serpenti e di colori, |
κι έγινε δρόμος και γνώρισαν οι δρόμοι τη μοίρα τους. | e si fece cammino, e i cammini conobbero il loro destino. |
Ημέρες δύο. | Giorni due. |
| |
Ο άνεμος γέννησε την πέτρα και το σίδερο. | Il vento generò la pietra e il ferro. |
Κι έγινε άντρας και γνώρισε ο άντρας τη δύναμή του | Si fece uomo, e l'uomo conobbe la sua forza, |
κι η πέτρα γέννησε τη λάσπη και το μόχθο | e la pietra generò il fango e la fatica, |
κι έγινε μαχαίρι και καρφιά και σύννεφο | e si fece coltello, e chiodi e nuvola |
κι έγινε γυναίκα και γνώρισε η γυναίκα τη μοναξιά της | e si fece donna, e la donna conobbe la sua solitudine |
και γέμισε η μοναξιά τον καημό και τη λύπη μου. | e riempì la solitudine la mia pena, il mio dolore. |
Ημέρες γενεές δεκατέσσερις. | Giorni quattordici generazioni. |