| Original | Versione italiana di Riccardo Venturi
29 marzo 2011 |
| ΙΔΑΝΙΚΟΊ ΑΥΤΌΧΕΙΡΕΣ | SUICIDI IDEALI |
| | |
| Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν | Girano la chiave nella porta, prendono |
| τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους, | le vecchie lettere che avevano serbato; |
| διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν | leggono calmi, per trascinare poi |
| για τελευταία φορά τα βήματά τους. | i loro passi per un'ultima volta. |
| | |
| Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία. | La loro vita, dicono, è stata una tragedia, |
| Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων, | Dio mio, le risa orripilanti della gente, |
| τα δάκρυα, ο ίδρως, η νοσταλγία | le lacrime, il sudore, la nostalgia |
| των ουρανών, η ερημιά των τόπων. | dei cieli, i luoghi abbandonati |
| | |
| Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε | Si mettono alla finestra, guardano |
| τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση, | gli alberi, i bimbi e, oltre, la natura; |
| τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε, | guardano i marmisti che martellano |
| τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει. | e il sole che tramonterà per sempre. |
| | |
| Tους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε, | Guardano i marmisti che martellano |
| τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει. | e il sole che tramonterà per sempre. |
| | |
| Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το, | Tutto è finito. Ecco l'ultima lettera, |
| σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει, | breve, scarna, profonda; così s'addice. |
| αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο | Piena d'indifferenza e di perdono |
| για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει. | per chi, nel leggerla, certo piangerà. |
| | |
| Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα, | Si guardano allo specchio e vedon l'ora, |
| ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος, | si chiedono se sia follia o un errore; |
| «όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα», | mormorano tra sé: “Tutto è finito”, |
| πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος. | arcisicuri che ci ripenseranno. |
| | |
| «όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα», | Mormorano tra sé: “Tutto è finito”, |
| πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος. | arcisicuri che ci ripenseranno. |
