Il reduce
Davide Van De SfroosOriginal | Versione italiana da cauboi.it |
IL REDUCE | IL REDUCE |
Spècia un attim a cascià via 'l suu e a lassamm da par me cun l'umbriia in soel muur la tua cruus par che dunda quand che pizzi 'l camèn La pultruna cugnuss el me pees ma a sfundàla l'è questa memoria che ò'è scià cul so fiaa de zampogna per mea famm durmì e se vardi sto guantu de pell cun suta un pugn faa de legn se dumandi se la ma che ho perduu l'è dree amò a sparà O forsi l'è sta'l to regaal strepamm via quela man sciagurada che pregava per mea fass cupà e sparava sparava sparava a oltra geent che sparava e sparava sparava sparava a oltra geent che pregava | Aspetta un attimo a cacciar via il sole E a lasciarmi solo con l’ombra Sul muro la tua croce sembra che dondoli Quando accendo il camino La poltrona conosce il mio peso Ma a sfondarla è questa memoria Che arriva col suo fiato di zampogna Per non farmi dormire E se guardo questo guanto di pelle Con sotto un pugno fatto di legno Mi chiedo se la mano che ho perso Sta ancora sparando O forse è stato il tuo regalo Strapparmi quella mano sciagurata Che pregava per non farsi uccidere E sparava sparava sparava Ad altra gente che sparava E sparava sparava sparava Ad altra gente che pregava |
Eri mai cupaa gnaa un fasàn e ho trataa sempru bee anca i furmiigh serum in tanti cargà in soe quel trenu come foej destacàa e imparaum la geografia nel cunta ogni siit che brusava E la scendra de tuta l'Europa Per el viaggio de nozz cun la mort hemm cataa foe Nikolajewka e brindavum col giazz e cul foec e'l muson ne la palta E la spusa vestida de negru Quanta geent l'ha purta insoel so altaar e intaant che ghe davi la man la girava la facia luntan verso quei che basava e però la lassav 'l so anell a sto omm che turnava | Non avevo mai ucciso nemmeno un fagiano E ho sempre trattato bene anche le formiche Eravamo in tanti caricati su quel treno Come foglie staccate E imparavamo la geografia Contando ogni posto che bruciava E la cenere di tutta l’Europa L’ho ancora in bocca Per il viaggio di nozze con la morte Abbiamo scelto Nikolajewka E brindavamo col ghiaccio e col fuoco E la faccia nel fango E la sposa vestita di nero Quanta gente ha portato sul suo altare E intanto che le davo la mano Ha girato la faccia lontano Verso quelli che stava baciando E però lasciava il suo anello A quest’uomo che tornava |
La tua cruss la g'ha sempru trii cioo e la mia uviameent voen in menu ma son qui con la stessa preghiera come ogni sera Te la scrivo col sangue non speso e una penna nera | La tua croce ha sempre tre chiodi E la mia ovviamente uno in meno Ma sono qui con la stessa preghiera Come ogni sera Te la scrivo col sangue non speso e una penna nera. |