Language   

Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα

Yannis Markopoulos / Γιάννης Μαρκόπουλος
Back to the song page with all the versions


OriginalLa versione interpretata da Nikos Xylouris:
ΤΑ ΛΌΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΌΝΙΑ ΤΑ ΧΑΜΈΝΑΤΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ
  
Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμέναΤα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνόςκαι τους καημούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα.η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μέναΚι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνόςήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένακι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα
  
Και σου μιλώ σ' αυλές και σε μπαλκόνιαΚαι σου μιλώ σ' αυλές και σε μπαλκόνια
και σε χαμένους κήπους του Θεούκαι σε χαμένους κήπους του Θεού
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνιακι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια
με τα χαμένα λόγια και τα χρόνιαμε τα χαμένα λόγια και τα χρόνια
εκεί που πρώτα ήσουνα παντούεκεί που πρώτα ήσουνα παντού
και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνιακαι τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια
  
Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσειΗ μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει
παρασκευή το βράδυ στις εννιάστον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει.κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσειΣτο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
παρασκευή το βράδυ του φονιάαυτός που δεν εγνώρισε γενιά
και του λαού την πόρτα να χτυπήσεικαι του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού την πόρτα να χτυπήσεικαι του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού την πόρτα να χτυπήσεικαι του καημού την πόρτα να χτυπήσει
  
Δεν ήτανε ρολόι σταματημένοΔεν ήτανε ρολόι σταματημένο
σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικόσε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό
οι δρόμοι που με πήραν και προσμένωοι δρόμοι που με πήραν και προσμένω
Τα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένωΤα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένω
με τους ανθρώπους που 'δαν το κακόμε τους ανθρώπους που 'δαν το κακό
και το 'χουν στ' όνομά τους κεντημένοκαι το 'χουν στ' όνομά τους κεντημένο
  
Αυτός που σπέρνει δάκρυα και τρόμοΑυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο
θερίζει την αυγή θανατικόθερίζει την αυγή ωκεανό
μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο.μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο
Κι έχει κρυφή πληγή κοντά στον ώμο,Κι έχει τη ζωγραφιά κοντά στον ώμο,
σημάδι μυστικό και ριζικόσημάδι μυστικό και ριζικό
πως ξέφυγε απ' ανθρώπους κι από νόμοπως ξέφυγε απ' τον ʼAδη κι απ' τον κόσμο
  
Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσειΗ μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει
παρασκευή το βράδυ στις εννιάστον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει.κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσειΣτο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
παρασκευή το βράδυ του φονιάαυτός που δεν εγνώρισε γενιά
και του λαού την πόρτα να χτυπήσεικαι του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού την πόρτα να χτυπήσεικαι του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού την πόρτα να χτυπήσει.και του καημού την πόρτα να χτυπήσει.


Back to the song page with all the versions

Main Page

Note for non-Italian users: Sorry, though the interface of this website is translated into English, most commentaries and biographies are in Italian and/or in other languages like French, German, Spanish, Russian etc.




hosted by inventati.org