Ο Αντώνης
Mikis Theodorakis / Mίκης Θεοδωράκης| Original | Version française de Gérard Pierrat |
| Ο ΑΝΤΏΝΗΣ Εκεί στη σκάλα την πλατειά στη σκάλα των δακρύων στο Βιλεγκράμπεν το βαθύ το λατομείο των θρήνων Εβραίοι κι αντάρτες περπατούν Εβραίοι κι αντάρτες πέφτουν Βράχο στην πλάτη κουβαλούν βράχο σταυρό θανάτου Εκεί ο Αντώνης στη φωνή φωνή, φωνή ακούει ω καμαράντ, ω καμαράντ βόηθα ν' ανέβω τη σκάλα Μα κει στη σκάλα την πλατειά και των δακρύων τη σκάλα τέτοια βοήθεια είναι βρισιά τέτοια σπλαχνιά κατάρα Ο Εβραίος πέφτει στο σκαλί και κοκκινίζει η σκάλα και συ λεβέντη μου έλα εδω βράχο διπλό κουβάλα Παίρνω διπλό, παίρνω τριπλό μένα με λεν Αντώνη κι αν είσαι άντρας έλα εδώ στο μαρμαρένιο αλώνι | ANDONIS (O ANDONIS) Là, dans le grand escalier Dans l'escalier des larmes Dans le profond sentier de la mort Dans la carrière des lamentations, Juifs et partisans marchent, Juifs et partisans tombent, Ils portent un rocher sur leur dos Un rocher, croix de mort! C'est alors qu'Andonis entend la voix. La voix: «Oh! camarade, oh! camarade, «Aide-moi à monter l'escalier.» Mais là dans le grand escalier, L'escalier des larmes, Toute aide est une insulte, Toute compassion, une malédiction. Le juif tombe sur la marche Et l'escalier devient rouge «Et toi mon gars, viens par ici «Prends un deuxième rocher». J'en prends un, j'en prends deux Moi je m'appelle Andonis Et si tu es un homme, viens donc ici Sur l'aire de marbre. |
