Generale
Francesco De Gregori| Versione in esperanto di Francesco Pignatelli e Giuseppe Castelli,... | |
| ΣΤΡΑΤΕΓΕ | GENERALO |
| Στρατηγέ, πίσω από το λόφο, είναι η νύχτα σκληρή και φονική και στο μέσο του λιβαδιού υπάρχει μια χωριάτισσα σκυφτή, στο ηλιοβασίλεμα μοιάζει με παιδούλα πενήντα χρόνων και με πέντε παιδιά, που ήλθαν στον κόσμο σαν τα κουνέλια που έφυγαν στον κόσμο σαν στρατιώτες και ακόμη δεν γύρισαν. | Generalo, el trans la monteto alvenas nokto murda sen kompato; sur tiu kampo, jen kamparanino: sunsubire kurba, ŝajnas ŝi infano kvindekjaraĝa kaj patrin' kvinfila pro la naskado kuniklostila; sed la milito la filojn prenis, ili ne plu revenis. |
| Στρατηγέ, πίσω από τον σταθμό, το βλέπεις το τρένο που μας πήγαινε στον ήλιο, δεν κάνει πια στάσεις ούτε για κατούρημα πάει κατευθείαν στο σπίτι δίχως πλέον να σκεφτόμαστε ότι ο πόλεμος είναι όμορφος αν και κάνει κακό και ότι θα γυρίσουμε πάλι να τραγουδήσουμε και να μας κάνει να κάνουμε έρωτα με τις νοσοκόμες. | Generalo, jen ĉe la stacio la trajn' portinta nin al sunradio: vidu, ĝi ne haltas, eĉ ne plu por pisi; oni celas hejmen kun dezir' forgesi ke milito belas malgraŭ ĉiu vundo, ke ni denove kantos laŭ la mondo, ni plu deĵoros kaj la flegistinoj plu kun ni amoros. |
| Στρατηγέ, ο πόλεμος τελείωσε, Ο εχθρός τόσκασε, νικήθηκε, χτυπήθηκε πίσω από τον λόφο δεν βρίσκεται πλέον κανείς, μόνο πευκοβελόνες ησυχία και μανιτάρια καλά για φαγητό, καλά να τα αποξηράνουμε και να κάνουμε σάλτσα όταν έλθουν τα Χριστούγεννα, τότε που τα μικρά παιδιά κλαίνε γιατί δεν θέλουν να πάνε για ύπνο νωρίς. | Generalo, la milit' finiĝis, malamiko venkiĝis, foriris, forfuĝis. Ne plu estas homoj nun trans la monteto, sed nur pinaj pikiloj kaj silento kaj fungoj bonaj por tuj manĝi, bonaj por preparo de funga saŭco je l' kristnaska festaro, kiam la infanoj ne enlitiĝemas kaj protestas per ploro. |
| Στρατηγέ, αυτά τα πέντε αστέρια σου, αυτά τα πέντε δάκρυα πάνω στο δέρμα μου, τι αξία έχουν μέσα στο θόρυβο αυτού του τρένου, που είναι μισοάδειο μισογεμάτο και τρέχει γρήγορα προς την επιστροφή, σε δύο λεπτά θα είναι σχεδόν ημέρα, θα είναι σχεδόν σπίτι, θα είναι σχεδόν αγάπη. | Generalo, la surbrustaj steloj vere ŝajnas larmoj sur la haŭto brilaj: ĉu ili sencas tra l' bru' de tiu ĉi vagono? Ĝi plenas nur je la duono kaj ĝi rapidas al la reveno. Post du minutoj la mateno, preskaŭ hejmo kaj preskaŭ amo. |
