Vladslo

Willem Vermandere

Originale	Versione inglese di Riccardo Venturi
VLADSLO	VLADSLO
In ‘t Praetbos buiten Vladslo,	In the oak wood near Vladslo
van God en mens verlaten,	forsaken by God and men
ligt de jonge Peter Kollwitz,	lies young Peter Kollwitz
in een massagraf van soldaten	in a war cemetery of soldiers,
en ik ken geen vrediger wereld,	and I know of no quieter world,
van roerlozer bomen,	of no trees that are so still,
geen schoner kathedrale,	of no more beutiful cathedral
om te bidden en om te dromen.	where to pray and to dream.
Je mag er ook nootjes rapen,	You may also pluck nuts there,
of stilletjes mediteren,	you feel like on your night chairs;
als z’op uw rechterkake slaan	if you tweak my right cheek
moe’j de linker ook presenteren,	so shall I present you my left.
daar komen soms kinders spelen	There come children playing
en geliefden heel teder vrijen,	and young couples making love
want ‘t mos is daar zo zacht,	for the musk there is a soft carpet
om te slapen en om te schreien.	to sleep on, and to cry of pleasure.
Schaam je maar niet om je tranen,	But be not ashamed to weep,
je mag daar ook nereknielen,	you may also kneel down
en prevel de dode namen	to look at the dead names
van de dertigduizend zielen,	of those thirty thousand souls.
ze kwamen uit Duitsland de moeders	In great number came their mothers
en de vaders in grote getallen,	and their fathers from Germany
om zwijgend ‘t hoofd te schudden,	to shake their heads in silence:
‘ach mein Kind ist hier gefallen.’	“Ach, mein Kind ist hier gefallen”. [*]
Voor al dat nutteloos sterven,	For all this unneeded death,
al dat afgeknakt jong leven,	for all these broken young lives
waar is die God van den hemel,	where is then good God in Heaven
die ons hier vrede kan geven,	who can give us peace?
waar zijn nu de dwaze officieren,	Where are the mad officers
al die leugens zo lelijk gelogen,	with their hideous lies?
niets dan versteende vaders	There’s nothing but petrified fathers
en moeders diepe gebogen.	and deep bowed mothers mourning.
In ‘t Praetbos buiten Vladslo,	In the oak tree near Vladslo
op dat massagraf van soldaten,	in the war cemetery of soldiers
staan nu Käthe Kollwitz’s beelden,	stand now Käthe Kollwitz’s images
van God en mens verlaten	forsaken by God and men.
en ik ken geen heviger wereld,	And I know of no crueller world,
geen menselijker bede,	of no more human prayer
dan die twee donkere stenen,	than those two black stones
die zo diepe schreien om vrede.	that cry peace so loud in the sky.
	Note: [*] "Alas! My son has fallen here" in German.