L'Internationale
Eugène PottierCOREANO [2] / KOREAN [2] | |
In-thô-nê-shyô-nal Ir-ô-na-ra jô-chu-ro-in maj-eun ju-ri-go jong-twôn-ja se-gye U-ri-eui phi-ga kkeurh-ô-nôm-jhyô kyôl-sa-jôn-eul ha-ge-ha-ne. ôk-je-eui se-sang ppu-ri pê-go sê-se-gye-reul se-u-ja. jij-balp-hyô jhôn-dê-bat-eun-ja mo-deunkôs-eui ju-in-i twe-ri. i-neun u-ri ma-ji-man kwan-ga-ri-ssa-u-mi-ni in-thô-na-shyo-nal-lo in-lyu-ga ttôl-jhi-ri. i-neun u-ri ma-ji-man kwan-ga-ri-ssa-u-mi-ni in-thô-na-shyo-nal-lo in-lyu-ga ttôl-jhi-ri. ha-neu-nim-do im-geum-do yông-ung-do u-ri-reul ku-je mos-ha-ra u-ri-neun ta-man je son-eu-ro he-bang-eul ka-jyô-o-ri-ra kô-se-in som-ssi-ro ap-pak pu-si-go je-gôs-eul chaj-ja-myôn phul-mu-reul pul-myôn yong-gam-hi. i-neun u-ri ma-ji-man kwan-ga-ri-ssa-u-mi-ni in-thô-na-shyo-nal-lo in-lyu-ga ttôl-jhi-ri. i-neun u-ri ma-ji-man kwan-ga-ri-ssa-u-mi-ni in-thô-na-shyo-nal-lo in-lyu-ga ttôl-jhi-ri. u-ri-nrun o-jik jôn-se-gyô-eui wi-dê-han rô-rôg-eui kun-dê ttang-tông-ô-ri-neun u-ri-eui-gôsh-i-ni ki-sêng-jhung-e-ge-neun ôps-eu-ri kêmu-ri-wa to-sal-ja-e-ge-neun kheun pyôrak ssot-a-jô-do u-ri-eui mô-ri-u-e-neun jhan-lan-han thê-yang-i pi-jhi-ri. i-neun u-ri ma-ji-man kwan-ga-ri-ssa-u-mi-ni in-thô-na-shyo-nal-lo in-lyu-ga ttôl-jhi-ri i-neun u-ri ma-ji-man kwan-ga-ri-ssa-u-mi-ni in-thô-na-shyo-nal-lo in-lyu-ga ttôl-jhi-ri | 역사의 새주인 굶주림과 추위속에 우린 울었다 이제는 분화구의 불길처럼 힘차게 타온다 깨어라 노예의 주인 압제자를 물리치자 어떠한 낡은 껍데기도 우리를 막지 못해 모두 모여 함께 전진 또 전진 민중이여 정의의 깃발 아래 서라 최후 순간까지 투쟁을 위하여 자유와 평등 그길로 힘차게 나가자 어떠한 높으신 양반 고귀한 이념도 허공에 헤매이는 십자가도 우릴 구원 못하네 우리것을 되찾는 것은 오직 우리의 손 가난한 자의 권리 모두가 거짓동정들 배부른 자의 의무 모두 다 개소리 우리는 벙어리로 종으로 불렸다 이 더러운 모욕을 더는 참을 수 없네 노예의 사슬 끊고서 해방으로 가자 억세고 못박혀 굳은 두손 우리의 무기다 나약한 지배자의 근성 모두 쓸어 버리자 자유와 평등이 넘치는 이세계는 우리의 것 인간이 인간답게 살아가는 새세상은 오리라 죽어간 동지의 피를 간직하자 온갖 껍대기를 이땅에서 없앨때 우리의 태양은 지평선에 떠온다 동지여 그날을 위해 전진 또 전진 |