Il Pescatore
Fabrizio De André| La versione finlandese cantabile di Juha Rämö | |
| RYBAK W cieniu gdy słońce zachodziło, uciął sobie drzemkę rybak miłą, a twarz mu bruzda przecinała, uśmiechem słodkim się zdawała. Dotarł na plażę wtem morderca, oczy miał wielkie, oczy dziecka, oczy ogromne z przerażenia, były zwierciadłem potępienia. Rzekł do starego:„Daj mi chleba, czasu mam mało, a głód doskwiera”, rzekł do starego:„Ja zabiłem, daj mi pragnienie ugasić winem”. Zagrało słońce w starych oczach, rybak się nawet nie rozglądał, lecz nalał wina , ułamał chleba, bo ktoś z pragnienia i głodu omdlewał. I krótka była chwila wytchnienia, dla zbiega co na zachód zmierzał, wichrem targany jak lot ptaka, hen za plecami miał rybaka. Hen za plecami miał rybaka, a bólem pamięć już się stała, gorycz, że los zły się wypełnił w mroku tej bramy, w wiosny pełni. Żandarmi nagle się zjawili, na koniach uzbrojone zbiry, pytać zaczęli wnet starego, czy może tu nie widział czego. Lecz, gdy już słońce zachodziło, uciął sobie drzemkę rybak miłą, a twarz mu bruzda przecinała, uśmiechem słodkim się zdawała. | KALASTAJA Auringonlaskun varjojen mailla kalastaja unessaan huolta vailla kasvoillaan arpi leuasta otsaan kuin hymy outo kivisen patsaan. Murhamies saapuu rannalle juosten silmin niin suurin kuin silmät lasten silmät niin täynnä pelkoa syvää kuin elämässään ei mitään hyvää. Ja vanhukselta hän leipää näin anoo nälkä on kova, hän kiireissään sanoo ja tilkan viiniä pyytää viel' ties' hädissään janoinen murhamies. Vanhus jo havahtuu unestansa ja tuskin vilkaisee vierastansa kun leivän murtaa ja viinin antaa nälkäisen, janoisen eteen kantaa. Lämpöä tuota kestää vain hetki kun jatkuu jo murhaajan pakoretki edessään yön ja päivän on raja ja takanaan vanhus, kalastaja. Ja takanaan vanhus, kalastaja ja koetun tuskan ja murheen maja muistot nuo keväisen päivän harmaan pihan ja leikkipaikan niin armaan. Saapuivat santarmit ratsuinensa korskeina tulivat aseinensa vanhuksen tietoja urkkimaan murhaajan likkeistä päällä maan. Auringonlaskun varjojen mailla kalastaja unessaan huolta vailla kasvoillaan arpi leuasta otsaan kuin hymy outo kivisen patsaan. kasvoillaan arpi leuasta otsaan kuin hymy outo kivisen patsaan. |
