Il vecchio e il bambino
Francesco Guccini| Versione in esperanto di Renato Corsetti | |
| LE VIEUX ET L’ENFANT Un vieux et un enfant se tenaient la main et allaient ensemble à la rencontre du soir. La poussière rouge s’élevait au loin Et le soleil brillait d’une lumière fausse. La plaine semblait aller immense Jusqu’où l’œil d’un homme pouvait voir, Il n’y avait personne tout alentour, Juste le contour morne des tours. Les deux marchaient, le jour tombait, Le vieux parlait et doucement pleurait. L’âme absente, les yeux mouillés, Il poursuivait le souvenir des mythes passés. Les vieux subissent les injures des années, Ils ne peuvent distinguer le réel des songes. Les vieux ne savent pas, dans leur pensée, Distinguer le faux du vrai dans leurs rêves. Le vieux disait, en regardant au loin : « Imagine ceci, couvert de grains, Imagine les fruits, imagine les fleurs, Pense aux voix et pense aux couleurs. Dans cette plaine, aussi loin qu’elle se perd, Les arbres poussaient et tout était vert ; La pluie tombait, les soleils faisaient don Du rythme à l’homme et aux saisons ». Le gamin riait, son regard était triste… Ses yeux regardaient des choses jamais vues. Puis, il dit au vieux d’une voix en rêve perdue : « J’aime les contes de fées, racontez-en d’autres. » | MALJUNULO KAJ INFANO Jen iris du homoj maljuna kaj juna promene renkonte al horo vespera Pulvora kurteno ruĝigis la fonon dum brilis la suno per lumo malvera la vasta ebeno senfine ebenis ĝis homa okulo sukcesis alveni malestis homspuroj la tutan ĉirkaŭon nur sombraj konturoj de turoj el fumo La du plupromenis la tago forsvenis kaj la maljunulo plorante parolis kun fora animo malsekaj okuloj postvagis memorojn pri tagoj pasintaj maljunuloj suferas ruinojn pro aĝo ne povas distingi realon de revoj maljunuloj ne scias en sia memoro distingi en revoj malveron de vero. Kaj li diris plue pri tiu ebeno: "Imagu ĉi tion kovrata per greno imag la fruktojn imagu la florojn kaj ĝuu la voĉojn la buntajn kolorojn ĉi tie ĝis vido en foro sin perdis kreskadis la arboj kaj ĉio brilverdis kaj falis la pluvo kaj markis la sunoj la ritmon por homoj kaj por la sezono"j. Ekhaltis la knabo kun stranga mieno ĉar antaŭ li estis tutnova mirsceno kaj la maljunulon li petis rev-voĉe: "Mi ŝatas fabelojn, nun pliajn rakontu". |
