Στὸν Νικηφόρο Μανδηλαρᾶ
Mikis Theodorakis / Mίκης Θεοδωράκης| Original | Versione in esperanto di Nicola Ruggiero |
| ΣΤῸΝ ΝΙΚΗΦΌΡΟ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ͂ | AL NIKIFOROS MANDILARAS |
| Μαθαίνοντας τὸν θάνατό σου δὲν μπόρεσα νὰ κλάψω. Στριφογύριζα στὸ κρεβάτι τοῦ Νοσοκομείου. Δάγκωνα τὶς κουβέρτες μὲ λύσσα, θυμόμουνα τὴν τελευταία μας συνάντηση. Δὲν θὰ τολμήσουν, ἔλεγες. Δὲν ἔχουν ἄλλο δρόμο, σ' ἀπαντοῦσα. Αὐτὸς ὁ δρόμος θἄναι ὁ τάφος τους, φώναζες μὲ πίστη. Ναὶ, Νικηφόρε, θἄναι ὁ τάφος τους. Αὐτὴ τὴν υπόσχεση σοῦ δίνουμε ἀντί γιὰ μνημόσυνο. | Kiam mi eksciis pri via morto mi ne povis plori. Mi turniĝis en la lito de l' malsanulejo. Mi memoris pri nia lasta renkontiĝo. "Ili ne kuraĝos", vi diris, "Ili ne havas alian straton", mi respondis. "Kaj tiu strato estos ilia tombejo", vi kriis, plena je fido. Jes, Nikiforos, ĝi estos ilia tombejo. Kaj tiun ĉi promeson ni faras anstataŭ fari rekvieman meson. |
